بررسي تطبيقي مدح پيامبر اكرم(ص) در اشعار خاقاني و صفي‌الدين حلي

اشتراك اديبان اسلامي در ستايش حضرت محمد(ص)، نمايانگر ميراثي از تفكر و عاطفه ديني مشترك در تمدن ايران و عرب است. در اين راستا، بررسي مدايح نبوي صفي‌الدين حلي و خاقاني شرواني كه هريك به دليل داشتن ابياتي در مدح حضرت محمد(ص) به نوعي افتخار شاعر پيامبر بودن خويش را به همراه دارند، جلوه محسوسي به پيوند ادبيات اين دو ملت مي‌دهد. پژوهش حاضر به بررسي وجوه اشتراك و افتراق مدح حضرت محمد(ص) در اشعار اين دو شاعر نامدار با رويكرد مكتب تطبيقي آمريكايي مي‌پردازد و به اين نتايج دست يافته است: استخدام معاني متنوع، وسعت دايره تخيل، اصرار بر تناسبهاي لفظي و معنوي كلام و نيز تلميح به آيات و احاديث و حوادث تاريخي، منجر به پيچيدگي و دشوار شدن فهم بسياري از ابيات اين دو شاعر گشته است.