كليدواژه :
شركت تعاوني , توانمندسازي زنان روستايي , كسب و كار الكترونيكي , فناوري اطلاعات و ارتباطات (فاوا) , نظريه بنياني
چكيده فارسي :
هدف مقاله پژوهشي حاضر، تحليل راهكارهاي توسعه كسب و كارهاي الكترونيك در تعاونيهاي زنان روستايي استان اصفهان بود. اين تحقيق از نوع پژوهش كيفي است كه با استفاده از نظريه بنياني انجام شد. جامعه آماري پژوهش شامل اعضاي هيأت مديره شركت-هاي تعاوني فعال زنان روستايي در استان اصفهان و كارشناسان اداره تعاون استان اصفهان بود (395=N) كه با 21 نفر از كارشناسان و 35 نفر از اعضاي هيات مديره تعاونيهاي مذكور به عنوان نمونههاي تحقيق، مصاحبه شد. روش نمونه گيري پژوهش از نوع هدفمند نظري بوده كه به شيوه گلوله برفي اجرا شد. تجزيه و تحليل دادهها با استفاده از رويكرد تحليل محتواي داده هاي كيفي و كدگذاري باز، محوري و گزينشي انجام شد. يافته ها نشان داد راهكارهاي موثر در توسعه كسب و كارهاي الكترونيكي در تعاونيهاي زنان روستايي استان اصفهان را مي توان در قالب 9 مقوله طبقه بندي كرد كه اين 9 مقوله عبارتند از: 1) بسترسازي زيرساختي و فناوري، 2) حمايتي و تسهيلاتي ، 3)آموزش، اطلاع رساني و فرهنگسازي، 4) مديريت و سياستگذاري، 5) قانوني و حقوقي، 6) توانمندسازي فردي، 7) شرايط اقتصادي، 8) شرايط فرهنگي- اجتماعي، 9) ارتباطي و تعاملي. نتايج همچنان نشان داد به منظور توسعه كسب و كارهاي الكترونيكي در تعاونيهاي زنان روستايي استان اصفهان راهبردها يا سياستهايي همچون تشويق و تبليغ، آموزش و فرهنگسازي، تقويت و توانمندسازي زنان، سياستگذاري قانوني، ارتباطات و همكاري، مديريت و برنامه ريزي لازم هستند.
چكيده لاتين :
The purpose of this research project was to analyze the solutions of e-business development for rural women coops in Isfahan province. This research is a qualitative research that has been done using a grounded theory approach. The statistical population of the study included both the rural women's directors of the active cooperatives and experts in Isfahan province (N=395). The research sampling method was theoretical purposeful which was performed by snowball method. Data analysis was performed using a qualitative content analysis approach during an open, axial and selective coding. The findings showed that effective strategies in the development of e-businesses in rural women's cooperatives in Isfahan province can be classified in the form of 9 categories, which are: 1) infrastructure and technology, 2) support and facilities, 3) education, informing and culture-building, 4) management and policy making, 5) legal and legitimate, 6) individual empowerment, 7) economic conditions, 8) socio-cultural conditions, 9) communication and interaction. The results also showed that in order to develop e-businesses in rural women's cooperatives in Isfahan province, strategies or policies such as encouragement and publicity, education and culture building, women's empowerment, legal policy making, communication and cooperation, management and planning are necessary.