عنوان مقاله :
دست روي دست، دست زير دست
عنوان به زبان ديگر :
Hand Over Hand, Hand Under Hand
پديد آورندگان :
كريمي، اشرف دانشگاه خوارزمي - دانشكده علوم تربيتي، تهران، ايران
كليدواژه :
كودكان و دانش آموزان با آسيب بينايي , دست روي دست , دست زير دست , خودتصميم گيري , درماندگي آموخته شده
چكيده فارسي :
هنگام آموزش دانش آموزان نابينا چاره اي جز تماس با دست هاي آنان براي راهنمايي شان يا نشان دادن فعاليتي به آنها
نداريم. رفتار غالب معلمان اين است كه با گذاشتن دست هاي خود روي دست هاي دانش آموزان آنان را به سوي فعاليتي
هدايت كنند. اين رفتار را روش «دست روي دست » مي نامند كه محدودكننده است. اين مقاله كه با استفاده از تجربيات
زيسته ي نگارنده در فرصت مطالعاتي و دو مقاله ي ديگر در اين حوزه نگاشته شده است، به بازشناسي روش دست روي
دست و معرفي روش دست زير دست به عنوان جايگزين مناسب تر آن پرداخته است.
چكيده لاتين :
When teaching students who are blind, we need to contact their hands to guide them or to show them and
activity. Most of teachers place their hands on students’ hands to show them something or demonstrate
them an activity. This behavior is called “hand over hand” method which is restrictive. This article, which
has been written using the author’s lived experiences in the study opportunity and two other articles in this
field, has recognized the “hand-over-hand” method and introduced the “hand-under-hand” method as a
more suitable alternative.
عنوان نشريه :
تعليم و تربيت استثنايي