اثر بخشي رويكرد روان-آموزشي تفكر انتقادي بر سازگاري و اضطراب اجتماعي دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر بجنورد

The Effectiveness of Critical Thinking Psycho-Educational Approach on Adjustment and Social Anxiety of Female Students

حركت از وضع موجود به وضع مطلوب آموزش و پرورش با وجود آشفتگي هاي هيجاني و اجتماعي امري مشكل و غيرممكن است. اطلاعات اندكي در خصوص نقش تفكر انتقادي بر آشفتگي هاي هيجاني و اجتماعي در دسترس است؛ بنابراين هدف پژوهش حاضر بررسي آموزش گروهي تفكر انتقادي بر سازگاري و اضطراب اجتماعي دانشآموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر بجنورد صورت گرفت. روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيشآزمون- پس آزمون- پيگيري و گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش شامل 430 دختر دوره دوم متوسطه شهر بجنورد در سال تحصيلي 98 - 97 بوده كه با روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چندمرحله اي 30 نفر ( 15 نفر گروه آزمايش و 15 نفر گروه گواه) انتخاب و در دو گروه آزمايش و گواه به صورت تصادفي جايگزين شدند. ابزار مورداستفاده در اين پژوهش سازگاري اجتماعي Bell ( 1961 ) و مقياس اضطراب اجتماعي براي نوجوانان ( SAS- A ، 1999 ) استفاده گرديد. برنامه آموزش تفكر انتقادي در طول 8 جلسه 90 دقيقه اي طبق برنامه آموزشي تدوين شده بر روي گروه آزمايش اجرا گرديد. نتايج حاصل از تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر نشان مي دهد كه بين ميانگين سازگاري و اضطراب اجتماعي در دو گروه آزمايش و كنترل تفاوت معني-داري مشاهده شد. بدين معني كه آموزش گروهي تفكر انتقادي ( CT ) بر افزايش سازگاري اجتماعي و كاهش اضطراب اجتماعي در گروه آزمايش به طور معني داري مؤثر بوده است.

Moving from the status quo to the desired state of education is difficult and impossible, despite the emotional and social turmoil. Little is known about the role of critical thinking in emotional and social turmoil. Therefore, the aim of this study was to investigate the group training of critical thinking (CT) on adjustment and social anxiety of female high school students in Bojnourd. The method of the present study was a quasi-experimental with pre-test-post-test-follow-up and control groups. The statistical population of the study included 430 girls in the second year of high school in Bojnourd in the academic year of 1998-99. an‎d witnesses were randomly replaced. The instruments used in this study were Bell Social Adjustment (1961) and the Social Anxiety Scale for Adolescents (SAS-A, 1999). The Critical thinking training program was performed on the experimental group during 8 sessions of 90 minutes according to the training program. The results of repeated measures analysis of variance show that there was a significant difference between the mean of adjustment and social anxiety in the experimental and control groups. This means that group training in critical thinking has been significantly effective in increasing social adjustment and reducing social anxiety in the experimental group.