عنوان مقاله :
مروري بر استفاده از فناوري ريزسيالات در ساخت زيست‌سازه‌هاي مهندسي شدۀ قلبي عروقي
عنوان به زبان ديگر :
Review of Using Microfluidics Technology for Fabrication of Cardiovascular Engineered Bioscaffolds
پديد آورندگان :
خليقي، صدف دانشگاه صنعتي شريف , سعادتمند، مريم دانشگاه صنعتي شريف
كليدواژه :
ريزسيالات , بافت قلب و عروق , پرينت زيستي , شبكه عروقي , مهندسي بافت
چكيده فارسي :
در سال‌هاي اخير مهندسي بافت قلب اهميت ويژه‌اي يافته است؛ زيرا اين بافت توانايي بسيار اندكي در بازسازي خود دارد. از همين رو اين مقاله به مرور مطالعات اخير در سامانه‌هاي آزمايشگاهي توسعه يافته براي بهبود روش‌هاي تشخيص و درمان بيماري‌هاي قلب و عروق پرداخته است. در اين زمينه روش هاي ريزسيالاتي براي ساخت زيستي سامانه‌هاي داراي عمل‌كرد مشابه با بافت قلب و عروق مانند استفاده از رشته هاي ميكروني يا نانويي، الگوسازي در ابعاد ميكروني و پرينت زيستي سه‌بعدي با مادۀ فداشونده و يا همراه با كانال‌هاي ريزسيالاتي، نتيجۀ مطلوبي داشته‌اند. با وجود پيشرفت‌ها اما هم‌چنان در اين زمينه چالش‌هايي وجود دارد كه اين پژوهش بدان‌ها پرداخته است. به‌طور كلي مي‌توان گفت كه تا به امروز روش‌هاي ريزسيالاتي راه را براي همانندسازي بافت‌هاي قلبي و عروقي رشديافته در آزمايشگاه كه كاربرد‌هايي مانند سنجيدن اثر دارو‌ها و افزايش دانش نسبت به عمل‌كرد ارگان‌ها دارند، هموار كرده است. در آينده اين سامانه هاي نوين ميكروفيزيولوژيكي براي اين بافت مي‌تواند امكان گذار از تحقيقات آزمايشگاه به درمان‌هاي بيمارستاني را نيز فراهم آورد.
چكيده لاتين :
In the recent years, bioengineered cardiac tissues are of particular significance because of the extremely limited ability of the myocardium to self-regenerate. In this article, the recent advancements in the development of experimental in vitro platforms for next generation of the diagnostics and therapy validation are reviewed. Specially, here the present progress of the microfluidics technology application such as micro/nano fibers, micropatterning, and 3D bioprinting with sacrificial material or with microfluidic channels for the development of cardiovascular systems’ biofabrication at the tissue- and organ levels is described. With all the improvements in this field, there are still difficulties in prolonged cells viability, thick tissue fabrication for higher mimicry levels, and scaffolds mechanical stability in vivo. Until now, microfluidic methods pave the way for in vitro recapitulating of cardiovascular tissue for drug testing and providing basic knowledge of organ’s functions. In the future, with novel microphysiological systems, the transition from bench to bedside will be accelerated.
عنوان نشريه :
مهندسي شيمي ايران
