داوري در آثار استاد جعفري لنگرودي

آثار دكتر محمدجعفر جعفري لنگرودي، يك دوره وزين ادبي، فقهي و حقوقي محسوب است. از ميان نهادهاي متعدد حقوقي كه مورد توجه ايشان بوده است، در اين مقاله، بحث «داوري» را در آثار ايشان بررسي مي‌كنيم. بخش اول مقاله، به قواعد ماهوي داوري اختصاص دارد كه عناصر داوري، در اين بخش مورد بررسي قرار گرفته است. دكتر لنگرودي در يكي از آثار خود، به بيان و تفسير عناصر داوري، اعم از طرفين، اعطاي اختيار حكميت به داور و منع تحكيم در امور جزايي و قصاص پرداخته است. تاريخچه‌اي از داوري نيز، به اجمال در بخش اول اين پژوهش آمده است. وي در يكي از آثار خود، به شرح جايگاه و سوابق حكميت در اسلام، سيره معصومين و خلفاي راشدين و زمان و نحوه ورود نهاد داوري به كشور، مبادرت نموده است. سپس، قسمتي از اين بخش، به مقايسه داوري با نهاد وكالت تخصيص يافته؛ و در قسمتي ديگر، ضمانت اجراي عدم رعايت شرايط اعتبار قرارداد يا شرط داوري، بيان شده است. داوري شخص حقوقي نيز كه در زمره قواعد ماهوي داوري، مورد بررسي قرار خواهد گرفت؛ در آثار دكتر لنگرودي، موجه تلقي شده است. در رابطه با اعتبار رأي داور نيز، وي درصورت تعدد داور، نظر اكثريت آنان را، معتبر مي‌شمارد و داوري را در فرض منحصر بودن داوران به دو نفر و اختلاف نظر آنان، باطل مي‌داند. بخش دوم مقاله، به قواعد دادرسي در حوزه داوري، اختصاص يافته است. در رابطه با زوال داوري، دكتر لنگرودي، رجوع از داوري را به دلالت قراين و شواهد نيز، قابل تصور مي‌داند. در بخش ديگري از مقاله، پيرامون اعتراض به رأي داور و تشريفات اقامه دعواي ابطال رأي، آثار وي مورد بررسي قرار گرفته است.