مطالعه تطبيقي كاربرد حسن نيت در فرآيند تفسير موافقت‌نامه‌ها نزد اركان حل اختلاف سازمان تجارت جهاني

حسن نيت، يكي از ابزارهاي موجود در ماده 31 كنوانسيون حقوق معاهدات در باب تفسير معاهدات است. معاهدات بين‌المللي بسياري از جمله موافقت‌نامه‌هاي سازمان تجارت جهاني در پرتو اين عنصر مورد تفسير قرار گرفته‌اند. با وجود استفاده مكرر از مفهوم حسن نيت در تفسير معاهدات، اما حدود دقيق معاني و مصاديق حسن نيت در روند تفسير محل اختلاف است. اركان حل اختلاف سازمان تجارت جهاني نيز بارها در تفسير موافقت‌نامه‌هاي اين سازمان، متوسل به حسن نيت شده‌اند. مفاهيم و كاربردهاي متنوع حسن نيت باعث شده است تا پنل‌ها و ركن استيناف سازمان تجارت جهاني، حسن‌نيت را در دو مفهوم كاملا متفاوت در تفسير معاهدات به كار ببرند. نتيجه اين اختلاف، ارائه تفاسير متعارض از دامنه حقوق و تعهدات طرف‌هاي موافقت‌نامه‌هاي سازمان تجارت جهاني است. اين مقاله، ضمن تشريح معاني مختلف حسن نيت در حقوق بين‌الملل عمومي و اقتصادي و به ويژه كاربرد آن در روند تفسير معاهدات، تفاوت رويكردهاي اركان حل اختلاف سازمان تجارت جهاني را در اين زمينه مورد بررسي قرار مي‌دهد. يافته‌هاي اين مقاله نشان مي‌دهد كه رويكرد ركن استيناف با منطق تفسير در حقوق بين‌الملل سازگارتر است.