بررسي وضعيت فرسودگي شغلي در دستياران باليني دانشگاه علوم پزشكي كرمان

مقدمه: فرسودگي شغلي در ميان اعضاي كادر درماني به ويژه در دستياران باليني مي‌تواند بر ابعاد مختلف سلامت جسمي و رواني آن‌ها تأثير منفي گذاشته و باعث افت عملكرد آن‌ها گردد. اين پژوهش با هدف بررسي وضعيت فرسودگي شغلي در دستياران باليني دانشگاه علوم پزشكي كرمان در سال ۱۳۹۷ انجام گرفت. روش بررسي: اين پژوهش توصيفي تحليلي به صورت مقطعي در سال ۱۳۹۷ بر روي ۱۵۰ نفر از دستياران باليني دانشگاه علوم پزشكي كرمان كه به روش نمونه‌گيري آسان انتخاب شدند؛ انجام گرفت. ابزار جمع‌آوري داده‌ها، پرسشنامه فرسودگي شغلي اولدنبرگ بود. از آزمون‌هاي آماري كاي دو، تي تست و رگرسيون لجستيك براي تحليل داده‌ها استفاده ‌شد. داده‌ها در نرم‌افزار آماري SPSS نسخه ۲۰ وارد شدند. يافته ها: ميانگين ابعاد خستگي، عدم تعهد و انگيزه، به ترتيب برابر با ٢٢/‌٦٣، ٢٠/‌٩٧ بود. ميانگين امتياز عدم تعهد و انگيزه در زنان به صورت معناداري بيشتر از مردان بود ( 0.03 =P). ميانگين امتياز فرسودگي كلي و خستگي در دستياران سال چهارم به صورت معنادار كمتر از دستياران سال اول بود (0.01 =P). بين ميانگين امتياز خستگي با ميانگين امتياز عدم تعهد و انگيزه ( 0.001 =P) همبستگي مستقيم و معني‌دار وجود داشت. بحث و نتيجه‌گيري: ضرورت دارد كه سياست‌گذاري‌ها و راهكارهاي مناسب در زمينه مقابله با استرس شغلي در دستياران و كاهش عوامل ايجاد كننده‌اش از سوي معاونت آموزشي و معاونت فرهنگي دانشگاه ارائه گردد.