اثربخشي آموزش حل مسئله در بهبود رضايت شغلي و خلاقيت كاركنان

مقدمه: يكي از مهمترين عوامل نارضايتي شغلي كاركنان، عدم توانايي حل مشكلات فردي و سازماني است و هنگاميكه مشكلات، جديد يا پيچيده باشند، تصميم گيري نوآورانه و موثر يك عامل بسيار مهم براي حل آن است. با توجه به بررسي هاي پژوهشگر، تاثير مهارت حل مسله  بر رضايت شغلي و خلاقيت كاركنان  در شركت ها و سازمان هاي ايراني،  مطالعه نشده است. هدف از اين مطالعه، تعيين اثربخشي آموزش حل مساله در بهبود رضايت شغلي و خلاقيت كاركنان بود. روش:  پ‍ژوهش نيمه آزمايشي با پيش آزمون پس آزمون و پيگيري  مي باشد. آزمودني ها با روش گمارش  در دسترس  انتخاب شدند. به 50 نفر از كاركناني كه از آزمون خودارزيابي توانايي حل مسئله، كمترين نمره را بدست آورده بودند،  مهارت حل مسئله آموزش داده شد. قبل، بلافاصله و 4 ماه پس از پايان آموزش، رضايت شغلي و خلاقيت آنها مورد ارزيابي قرار گرفت. براي تحليل داده ها از آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين  مهارت  حل مسئله و  رضايت شغلي  و خلاقيت كاركنان  همبستگي مثبت وجود دارد. نتيجه: آموزش مهارت حل مسئله بـه عنـوان يـك مداخلـه روانشـناختي كوتاه مدت، ميتواند رضايت شغلي و خلاقيت  كاركنان را افزايش داده و اثر اين مداخله در طول زمان پايدار خواهد ماند.