مقايسه اثربخشي طرحواره درماني (ST) و طرحواره درماني هيجاني (EST) بر نشانگان باليني افراد مبتلا به علائم وسواسي – جبري (OCS)

مقدمه: با توجه به ميزان شيوع علائم وسواسي - جبري (OCS) جهت پيشگيري از مزمن شدن و عود آن به سمت اختلال وسواسي - جبري و از سويي تشخيص و درمان دارويي ديررس اين اختلالات و احتمال عود آنها پس از درمان هاي شناختي رفتاري به نظر مي رسد بايستي اقداماتي در اين زمينه صورت گيرد. هدف از مطالعه حاضر مقايسه اثربخشي طرحواره درماني و طرحواره درماني هيجاني نشانگان باليني افراد مبتلا به علائم وسواسي - جبري بود. مواد و روش‌ ها: طرح پژوهش حاضر نيمه تجربي مي ‌باشد كه روي ۴۵ نفر از افراد مبتلا به علائم وسواسي جبري مراجعه كننده به مركز مشاوره مهرگان شهر مشهد در سه گروه طرحواره درماني (۱۵ نفر)، طرحواره درماني هيجاني (۱۵ نفر) و كنترل (۱۵ نفر) انجام گرديد. گروه هاي مداخله به ترتيب تحت ۲۰ جلسه فردي طرحواره درماني و ۱۵ جلسه فردي طرحواره درماني هيجاني، هر جلسه به مدت ۴۵ دقيقه و هفته اي يك بار قرار گرفتند. داده ها توسط مقياس وسواس فكري - عملي مادزلي، طرحواره هاي ناسازگار اوليه يانگ و طرحواره هاي هيجاني ليهي در طي چهار مرحله جمع آوري و با استفاده از آزمون تحليل واريانس چند متغيره تحليل شد. يافته‌ ها: نتايج نشان داد كه اختلاف معناداري بين نمره كل وسواسي جبري گروه هاي مداخله و كنترل در طي مراحل آزمون وجود دارد (۰.۰۵ p). نتايج مقايسه زوجي نشان داد كه اختلاف معناداري بين نمره كل وسواسي جبري گروه طرحواره درماني و طرحواره درماني هيجاني در طي مراحل آزمون وجود ندارد (P ۰.۰۵). نتيجه گيري: به نظر مي رسد هر دو روش طرحواره درماني و طرحواره درماني هيجاني مي تواند بر بهبود علائم افراد مبتلا به علائم وسواسي - جبري موثر باشد.