حبسيات و شكوائيات مجد همگر

خواجه مجدالدين همگر (607-686 ق) شاعر عصر اتابكان فارس، خاصه اتابك ابوبكر سعد زنگي است. اگرچه ظهور سعدي را در اين دوران سبب غفلت از او و بسياري از هم عصرانش دانسته اند، توانايي هاي شعري وي در برخي زمينه ها سزاوار چشم پوشي نيست؛ به ويژه از آن روي كه بررسي هاي همه جانبه شعر شاعر گامي است در راه آشكار شدن زواياي پنهان سياسي اجتماعي عصر شاعر. حبسيه سرا بودن مجد از جمله مواردي است كه اكثر منابع بدان اشاره كرده اند . فراز و فرود زندگي، با وجود ملك الشعرايي دربار، مجد را چندي به اشارت ممدوح گرفتار حبس و بند كرده است و مشخصه هاي اين امر از فحواي كلام وي نمايان است. در اين نوشتار به بررسي اشعار مجد از اين زاويه پرداخته ايم. علت، زمان و مدت حبس، اتهام، وصف ظاهري زندان، احوال دروني شاعر و نمونه هاي شخصي، سياسي، فلسفي و اجتماعي شكوي در شعر مجد از مباحث اين مقاله است.