بررسي كيفيت زندگي مراقبين (خانواده) بيماران تحت همودياليز

پيش‌زمينه و هدف: مواجهه مراقبين با وظايف و مسئوليت‌هاي ناشي از مراقبت بيماران تحت همودياليز مستقيماً با كيفيت زندگي آنان در ارتباط بوده و ممكن است به كاهش كيفيت زندگي آنان منجر شود. اين پژوهش باهدف بررسي كيفيت زندگي مراقبين ( خانواده) بيماران تحت همودياليز مراجعه‌كننده به ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺷﻬﯿﺪ رهنمون يزد در سال 1399 انجام شد. مواد و روش كار: اين مطالعه توصيفي تحليلي بر روي 55 نفر از مراقبين بيماران تحت همودياليز مراجعه‌كننده به بيمارستان شهيد رهنمون انجام شد. نمونه‌ها به شيوه تصادفي انتخاب شدند. جهت جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامه مشخصات دموگرافيك و كيفيت زندگي مرتبط با سلامت مراقبين خانوادگي بيماران استفاده گرديد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با كمك نرم‌افزار آماري SPSSنسخه 16 و از آمار توصيفي و استنباطي (آزمون آماري پيرسون، تي تست مستقل و آناليز واريانس يك‌طرفه) استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه ميانگين كيفيت زندگي كلي مراقبين 22.65 ± 53.00 بود. بيشترين ميانگين مربوط به بُعد تعارض (dimension of conflict) (24.2 ± 62.19) و كمترين ميانگين مربوط به بُعد تشويش ذهني (dimension of mental restlessness) (27.13 ± 45.90) بود. بين كيفيت زندگي مراقبين با سن، وضعيت تأهل، وضعيت اشتغال، ساعات مراقبت در هفته و ميزان درآمد ارتباط معني‌داري وجود نداشت (0.05 P). نتيجه‌گيري: همودياليز نه‌تنها بر كيفيت زندگي بيماران بلكه بر كيفيت زندگي مراقبين آن‌ها نيز اثر مي‌گذارد. لذا پرداختن به مشكلات مراقبيني كه از اين بيماران مراقبت مي‌نمايند، لازم به نظر مي‌رسد و بايد در برنامه‌ريزي‌ها موردتوجه قرار گيرد.