شناسايي و رتبه‌بندي عوامل مؤثر بر كيفيت آموزشي رشتۀ كارشناسي علوم‌تربيتي با استفاده از رويكرد ويكور فازي (مطالعۀ موردي: دانشگاه مازندران)

كيفيت آموزشي از دغدغه‌هايي است كه نظام‌هاي دانشگاهي براي دست‌يابي به آن در تلاش هستند و عوامل مختلفي بر اين كيفيت اثرگذار است. در دهه‌هاي اخير، آموزش عالي با مشكلاتي روبه‌رو شده كه نياز به بهبود كيفيت احساس مي‌شود. بررسي‌ها حاكي از آن است كه علي‌رغم اهميت اين مهم، همچنان موضوع آموزش دچار نارسايي‌هاي فراواني است كه كيفيت آن را خدشه‌دار مي‌كند؛ به‌همين‌دليل، شناسايي و رتبه‌بندي عوامل اثرگذار مي‌تواند افزايش كيفيت در آموزش را به‌دنبال داشته باشد؛ بنابراين، هدف اين پژوهش شناسايي و رتبه‌بندي عوامل مؤثر بر كيفيت آموزشي رشتۀ علوم تربيتي دانشگاه مازندران است. روش اين پژوهش، مطالعۀ موردي است كه با مطالعه و بررسي متون، 31 عامل به‌عنوان عوامل اثرگذار شناسايي شد و براساس تحليل مضمون (فراگير، سازمان‌دهنده و پايه) تحليل شد. با روش هدفمند 7 نفر از خبرگان انتخاب شدند و به پرسشنامۀ پژوهشگرساخته پاسخ دادند و داده‌ها با استفاده از روش ويكور فازي، تحليل شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد از ديدگاه خبرگان، از 31 عامل استخراج‌شده از پيشينۀ پژوهش، 8 عامل اثرگذارترين عوامل بر كيفيت آموزشي رشتۀ علوم تربيتي هستند. اين عوامل عبارت‌اند از: ميزان علاقه‌مندي استاد به تدريس؛ داشتن مشاركت فعال در جريان تدريس؛ استفاده از مفاهيم جديد علمي براي هر واحد درسي؛ سطح سواد؛ درگيركردن ذهن با مسائل درسي توسط استادان؛ امكانات فيزيكي كلاس ازلحاظ نور، صندلي، گرما و سرما؛ فضاي آموزشي مطلوب درجهت انجام كارهاي پژوهشي و ميزان علاقه‌مندي به تحصيل كه به‌ترتيب از بالاترين درجۀ اهميت برخوردار هستند. باتوجه‌به عوامل اثرگذار كه در پژوهشْ شناسايي و اولويت‌بندي شد، لازم است مسئولان آموزش عالي و رؤساي دانشگاه‌ها به اين عوامل بيش‌ازپيش توجه كنند تا اين‌گونه كيفيت آموزش ارتقا يابد.