بقا، مقاومت، فرصت‌طلبي و رشد سازمان‌ها در موقعيت‌هاي چالشي: ارائه مفهومي استراتژيك از انواع سازمان‌هاي تاب‌آور

هدف پژوهش حاضر، مفهوم‌سازي زوايايي بديع از «انواع سازمان‌هاي تاب‌آور» مي‌باشد. فلسفه پژوهش بر اساس رويكرد تفسيري، روش كيفي و استراتژي داده‌بنياد با رويكرد ظاهر شونده است. جامعه مورد مطالعه، مديران و خبرگان شركت‌هاي توليدي صنعت ساختمان هستند كه در استان مازندران واقع شده‌اند. در اين راستا با مديران و خبرگانِ صنعت، مصاحبه‌هاي عميق و نيمه‌ساختاريافته صورت گرفت. باتوجه به تحليل  انجام گرفته، با استفاده از كدگذاري با روش گليزر و دو مرحله كدگذاري حقيقي و نظري، در پايانِ مرحله كدگذاري نظري، با توجه به خانواده «اانواع» گليزر، چهار نوع سازمان تاب‌آور شناسايي شد. اين سازمان‌ها در يك طيف دوطرفه قرار دارند كه در يك طرف طيف، سازمان‌هاي بقامحور و در طرف ديگر آن سازمان‌هاي رشدمحور قرار مي‌گيرند. بين اين دو طيف، سازمان‌هاي مقاومت‌محور و فرصت‌طلب هستند. رشدمحورها اثرگذارتر و در جستجوي فرصت‌ها هستند، درحالي‌كه بقامحورها، اثرپذيرتر و در جستجوي حل مسئله مي‌باشند. هر يك از اين سازمان‌ها در طيف خاصي از تاب‌آوري قرار دارند و داراي جايگاه استراتژيك خاصي هستند. اين جايگاه‌ها قابل تغيير است، لذا سازمان‌ها مي‌توانند در ديدگاه‌ها و برنامه‌هاي استراتژيكِ خود، براي رسيدن به نوعي از سازمان، با تاب‌آوري بالاتر، برنامه‌ريزي و تلاش كنند.