عنوان مقاله :
بررسي و مروري بر افزايش مقياس در برج‌هاي تقطير ديوار مياني
پديد آورندگان :
زيودار ، مرتضي دانشگاه سيستان و بلوچستان - دانشكده مهندسي شهيد نيكبخت , رحيمي ، رهبر دانشگاه سيستان و بلوچستان - دانشكده مهندسي شهيد نيكبخت , همتي ، محمود دانشگاه سيستان و بلوچستان - دانشكده مهندسي شهيد نيكبخت
كليدواژه :
برج تقطير ديوار مياني , افزايش مقياس , طراحي و بهينه‌سازي , كنترل
چكيده فارسي :
ستون‌هاي تقطير ديوار مياني يا DWCيك فناوري جداسازي جديد در زمينة افزايش بهره‌وري است كه باعث صرفه‌جويي در مصرف انرژي و سرمايه‌گذاري مي‌شود. اين نوع برج‌ها براي جداسازي تركيبات سه‌جزئي و بيش‌تر، مانند هيدروكربن‌ها، الكل‌ها، آلدهيد‌ها، كتون‌ها، استون‌ها و آمين‌ها كاربرد دارد. به‌علاوه اين نوع ستون‌ها در فرآيند‌هاي تقطير واكنشي، استخراج و آزئوتروپيك استفاده مي‌شود. افزايش مقياس، راه‌اندازي و بهره‌برداري موفق يك واحد تجاري، همچنين امكان‌پذيري، طراحي، بهينه‌سازي و كاهش ريسك مستلزم وجود پايلوت است. مرور و بررسي انجام شده نشان داد كه ستون‌هاي ديوار مياني در مقايسه با برج‌هاي سري، مي‌توانند %20 در هزينههاي سرمايه‌گذاري تجهيزات و %30 در انرژي صرفه‌جويي كنند. اغلب پايلوت‌هاي موردمطالعه داراي قطر بين 50 تا 700 ميلي‌متر و حداكثر ارتفاع 12 متر هستند. مهم‌ترين نكات در طراحي و ساخت DWC تقسيم بخار، موقعيت ديوار، تعداد مراحل تعادلي، ارتفاع و قطر برج است.
