تحليل عوامل مؤثر بر خودكارآمدي پژوهشي دانشجويان تحصيلات تكميلي

امروزه پرورش انسان‌هاي مبتكر، خلاق و خودكارآمد در پژوهش به يكي از دغدغه‌هاي اصلي كشورها تبديل شده است و يكي از آرمان‌هاي جوامع امروزي، پرورش افراد پژوهشگر است كه باعث رشد و اعتلاي خود و جامعه شوند. يكي از راه‌هاي رسيدن به اين هدف توجه به آموزش و به صورت خاص آموزش عالي و موضوع آموزش مبتني بر پژوهش است. خودكارآمدي پژوهشي ميزان آمادگي دانشجويان در رابطه با فعاليت‌هاي پژوهشي را مورد سنجش قرار مي‌دهد چنانچه دانشجويان از فرآيندهاي خودكارآمدي پژوهشي استفاده نمايند مي‌توانند به‌طور مؤثر مطالعه و پژوهش كنند، بر چگونگي مطالعه‌ي درسي و پژوهشي خود نظارت نمايند و عملكرد تحصيلي و پژوهشي بهتري داشته باشند. بنابراين بررسي خودكارآمدي پژوهشي، تحليل و واكاوي عوامل مؤثر بر آن، به دليل تأثير بر انجام موفقيت آميز پژوهش و دنبال كردن آن در دانشجويان تحصيلات تكميلي، اهميت مي‌يابد و مي‌تواند پاسخگوي بسياري از مسائل و مشكلات انگيزشي دانشجويان در انجام پژوهش و همچنين كمك بزرگي براي اعضاي هيأت علمي جهت شناسايي نقاط قوت و ضعف دانشجويان‌شان در انجام پژوهش باشد. يافته‌هاي تحقيق نشان داد تجربه پژوهشي، انگيزش تحصيلي، ارتباط استاد دانشجو، جو و محيط پژوهش، تشويق كلامي و برانگيختگي فيزيولوژيكي از عوامل مؤثر بر خودكارآمدي پژوهشي دانشجويان تحصيلات تكميلي مي‌باشد.