سير تحول روش شناسي با تاكيد بر پارادايم هاي معرفت شناختي در مطالعات جامعه شناسي سياسي

«روش‌شناسي» اساسي‌ترين مقوله پژوهش است كه امروزه به يكي از ويژگي‌هاي اصلي علم نوين تبديل شده است. براين‌‌اساس براي درك منطقي، صحيح و شناخت بهتر تحولات سياسي نيازمند نگاهي روشمندانه‌ايم. روش‌شناسي نوين سير تكاملي را از ادوار گذشته تاكنون طي نموده است. به‌طور حتم بهبود، تحول و خروج از بحران در روش‌شناسي در گرو دستيابي به چنين درك و فهمي است. انديشمندان بر اين باورند كه پيشرفت‌هاي شگرف بشري در علوم گوناگون مرهون استفاده از روش‌هاي مناسب با نگاهي معرفت‌شناسانه در آنهاست و علوم سياسي و به‌ويژه مطالعات جامعه‌شناسي‌ سياسي نيز از اين امر مستثنا نيست. در هر مقطع زماني لازم است از روش‌شناسي همان دوران سود جست. به ديگر سخن، فهم صحيح سطوح گوناگون و تحولات جامعه‌‌شناسي ‌سياسي نوين مبتني بر روش‌شناسي‌هاي جديد با نگاهي معرفت‌شناسانه است. روش تحقيق در پژوهش حاضر، از نوع توصيفي تحليلي است و ابزار گردآوري داده‌ها روش كتابخانه‌اي. هدف از اين نوشتار بررسي تحولات روش‌شناسي با تاكيد بر پارادايم‌هاي معرفت‌شناسانه در مطالعات جامعه‌شناسي ‌سياسي به سبب شناخت صحيح آن در سطوح گوناگون است.