هويت گرايي و نظم منطقه اي خاورميانه

Identitism and regional order in the Middle East

رابطه ميان هويت و نظم منطقه اي در سالهاي پس از جنگ سرد و بين المللي شدن منازعات قومي اهميت يافت. هويت گرايي، پس از پايان نظام دوقطبي، در نقاط مختلف جهان از جمله خاورميانه، قفقاز و بالكان، بي ثباتي دولت ها و تشديد پويش هاي امنيتي منطقه اي و بين المللي را در پي داشت. اين تحولات، كنش گروه هاي هويت گرا و تاثير آن در سطوح فراملي را در كانون توجه پژوهشگران و سياست گذاران قرار داد. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصيفي- تحليلي مشخصا به دنبال پاسخ به اين پرسش است كه كنش نيروهاي هويت بنياد خاورميانه چه تاثيري بر شكل گيري و تحول الگوهاي نظم منطقه اي دارد؟ گروه هاي هويت بنياد فروملي و فراملي بازيگران اصلي محيط امنيتي خاورميانه بوده كه با تضعيف يا دگرگوني ساختار دولت ها و شكل دهي به ائتلاف هاي منطقه اي و بين المللي بر الگوهاي نظم منطقه اي موثرند.

The relationship between identity and regional order became important in the years following the Cold War and the internationalization of ethnic conflicts. Since the end of the bipolar system, identityism has led to instability in governments and intensified regional and international security efforts in various parts of the world, including the Middle East, the Caucasus, and the Balkans. These developments have focused the actions of identity-oriented groups and their impact at the transnational level on researchers and policy makers.The present study specifically seeks to answer the question of what effect the action of the identity forces of the Middle East on the formation and evolution of patterns of regional order? The identity groups have been key players in the Middle East security environment, influencing patterns of regional order by weakening or transforming the structure of governments and forming regional and international coalitions.