رابطه ويژگي‌هاي شخصيتي و اهمال‌كاري سازماني در كاركنان بيمارستان

Relationship between Personality Traits and Organizational Procrastination in Hospital Employees

هدف از پژوهش حاضر مطالعه رابطه بين ويژگي‌هاي شخصيتي و اهمال‌كاري سازماني در بين كاركنان شاغل در بيمارستان بود. نمونه شامل 100 نفر بود كه به روش نمونه‌گيري در دسترس از بخش‌هاي مختلف درماني و اداري بيمارستان شهيد باهنر تهران انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌هاي پرسشنامه 16 عاملي شخصيت كتل و اهمال‌كاري سازماني بود. نتايج حاكي از آن است كه عامل‌هاي N، Q2 و Q4 (p>0/01) از ويژگي‌هاي شخصيتي با خرده‌مقياس ناكارآمدي از اهمال‌كاري، عامل‌هاي N و Q4 (p>0/01) با خرده‌مقياس‌هاي بيزاري از تكليف و تشويش ذهني و عامل Q1 (p>0/05) با خرده‌مقياس تشويش ذهني همبستگي مثبت معني‌دار دارند. همچنين يافته‌هاي تحليل آماري رگرسيون نشان مي‌دهد عامل‌هاي N، Q2 و Q3 براي خرده‌مقياس ناكارآمدي و عامل‌هاي N، Q1، Q2 و Q4 براي خرده‌مقياس تشويش ذهني و عوامل N و Q4 براي خرده‌مقياس بيزاري از تكليف (0/05>p) پيش‌بيني‌كننده مناسبي هستند.

The aim of the present research was to study the relationship between personality traits and organizational procrastination in hospital employees. The sample consisted 100 employees selected by convenient sampling from different official and clinical parts of Shahid Bahonar hospital of Tehran. Data were collected by sixteen Personality Factor Questionnaire (16FP) and Organizational Procrastination Questionnaire. The results show that N, Q2 and Q4 factors of personality traits have significant positive correlations (p<0.01) with Inefficiency subscale of organizational procrastination, N and Q4 factors with mental restlessness and hatred of duty subctacles (p<0.01) and Q1 factor have significant positive correlation with mental restlessness (p<0.05). Also, results of regression show that N, Q2 and Q3 factors predicted Inefficiency, N, Q1, Q2 and Q4 predicted mental restlessness and N and Q4 factors predicted hatred of duty, significantly (p<0.05).