راهبرد‌هاي ارتباط كلامي ‌رهبران سياسي در مهار همه‌گيري كرونا : سخنراني‌هاي اعلام قرنطينه نخست‌وزيران نيوزلند و بريتانيا و صدراعظم آلمان

Verbal Communication Strategies of Political Leaders in Containing Corona Pandemic Crisis :A Case Study of the Lock-down Speeches of New Zealand’s and Britain’s Prime Ministers and the Germany’s Chancellor

استفاده از راهبردهاي كلامي مناسب در توفيق ارتباطي و بالطبع در رقم زدن مطلوب جهان براي همگان و به ويژه براي سياست‌مداران خصوصاً در روزگار بحران مؤثر است. اين مقاله با هدف كشف راهبردهاي كلامي‌ رهبران سياسي (روبين و جيگليوتي، 2016)، كليشه‌هاي جنسيتي-زباني (ليكاف، 1975 و لويس و لوپيان، 2020) و هويت‌هاي فعال شده (جي، 2018) به تحليل‌ گفتمان نخست‌وزيران نيوزلند و بريتانيا و صدراعظم آلمان در اعلام قرنطينۀ موج اول همه‌گيري كرونا در مارس 2020 مي‌پردازد و نشان مي‌دهد كه تنها معدودي از كليشه‌هاي جنسيتي يعني هم‌دلي و وحدت‌جويي زنان و رقابتجويي مردان صادق هستند. به علاوه، جهت‌دهي‌هاي آردرن و مركل عمدتاً تعليمي‌ و از آن جانسون، در مواردي برتري‌جويانه است. «ما»ي شامل در سخن آردرن و «ما»ي غيرشامل در سخن جانسون غالب بوده و مركل از اين منظر در ميان دو نخست‌وزير ديگر قرار دارد. اين مطالعه شكل‌گيري گفتمان رهبري مؤثر و نوي را گمانه‌زني مي‌كند كه كارآمدي گفتمان سياسي كليشه‌اي به اصطلاح «مردانه» را تا حدي زير سوال مي‌برد. برنامه‌ريزي راهبردهاي كلامي رهبران مي‌تواند بلاغت سياسي را به پايگاه تأثيرگذارتري بركشد.

We are constantly shaping our world through verbal and nonverbal acts. Verbal communication is generally important for the politicians specifically in the time of the emergence of a crisis. The present article is aimed at looking into leadership communicative strategies,, gender stereotypes and identities as represented in Coronavirus lockdown speeches delivered by the two prime ministers of New Zealand and Britain and the Chancellor of Germany in March 2020. The study shows that sympathy and convergence as female linguistic stereotypes are deeply nested in Ardern’s and Merkel’s speech. While Johnson’s speech contains elements of the above-mentioned female stereotype, it is also marked by contest, rivalry and dominance. “We” is the most frequent identity activated in the three speeches, however the frequency of inclusive “we” is significantly higher in Ardern’s speech while exclusive “we” is dominant in Johnson’s and Merkel stands in between. The study suggests thorough consideration and application of linguistic choices and decisions by politicians and codification of the discursive regularities by discourse analysts which could lead into promoting political rhetoric. Additionally, the article speculates the emergence of a new effective political rhetoric which questions the normative so-called dominant “male” political discourse.