كليدواژه :
عشق , رؤيت , الله , جمال‌پرستي , بهاءولد
چكيده فارسي :
عشق از بن‌مايه‌هاي اعتقادي بهاءولد است كه در هر سه حوزۀ خداشناسي، جهان‌شناسي و انسان‌شناسي مورد توجه است. از نگاه بهاءولد معرفت خداوند و رسيدن به آن در گرو محبّت است. اين مقاله با تبيين مقولۀ عشق در ذهن و زبان بهاءولد به تفسير نوع مواجهۀ او با خالق به عنوان پرسش اصلي پژوهش، مي‌پردازد. بررسي نوع نگاه بهاءولد به ويژگي‌هاي عشق، عاشق و معشوق و همچنين ديدگاه او در باب جمال‌پرستي و رؤيت حق كه با روش توصيفي ـ تحليلي صورت گرفته، اين نتيجه را به دست مي دهد كه او از خدايي ديگرگونه سخن گفته و تصويري از خدا در ذهن تداعي مي‌كند كه مخاطب را به انديشۀ تجسيم و تجسد رهنمون مي‌شود. بنابراين عشق در اعتقاد بهاء در پيوندي ناگسستني با رؤيت قرار مي‌گيرد كه انديشه‌هاي ديگري چون جمال‌پرستي را موجب مي‌شود. محبّت به تعريف وي، مثلثي است كه از سه ضلع عشق الله به بنده، عشق بنده به حق و عشق بنده به مخلوقات به عنوان تجلي‌گاه حق تشكيل مي‌شود.
چكيده لاتين :
Love and affection are among Bahavalad’s doctrinal foundations which are considered in all three fields of theology, cosmology and anthropology of Ma’aref. According to him, knowing God and achieving it depends on love. This article, by explaining the category of love from bahavalad’s mind and language, justifies and interprets his encounter with the Creator, which is the main question of the research. Examining his views on the characteristics of love, lover and beloved, as well as his views on aesthetics and seeing the truth, which has been done by descriptive-analytical method, leads us to the conclusion that this mystic speaks of a different God and the image God evokes in his mind the theme that leads the audience to the idea of embodiment and embodiment. Thus, in bahavalad’s belief, love is inextricably linked with seeing, which gives rise to other ideas such as aesthetics. Love, by his definition, is a triangle that consists of the three sides of God's love for the servant, the servant's love for the truth, and the servant's love for the creatures as the manifestation of the truth.
