انسجام مضموني ومؤلفه هاي اصالت حزن در مرثيه "مطالعه موردي مرثيه متنبي در رثاي ابوشجاع فاتك"

The Thematic Coherence and the Components of Grief Originality in Elegy "A Case Study on Mutanabbi's Elegy in Mourning for Abu-Shuja Fatik"

قصيده يك مجموعه منظم معنايي و حامل پيام ها و مؤلفه هايي است كه ماهيت مضموني و روح حاكم بر بافت متن را مشخص مي كند. قصيده متنبي، شاعر متمايز قرن چهارم در رثاي فاتك، نمونه اي برجسته از مرثيه هايي است كه اصالت حزن در آن به استناد مؤلفه هاي درون متني اش قابل تحليل و واكاوي است. اصالت حزن نكته اي است كه در تمام مرثيه هاي متنبي به عنوان يك سؤال اساسي مطرح است. هدف مقاله كه با روش تحليل محتوا انجام شده، بازنمود و برجسته سازي مؤلفه هاي درون متني و تبيين روح حاكم بر بافت قصيده به عنوان يك واحد مستقل معنايي است. نتايج تحقيق نشان مي دهدكه عناصر گفتاري و محتوايي موجود در متن قصيده متضمن مؤلفه هاي پويايي است كه نه تنها سنجش اصالت حزن را ميسّر ساخته است بلكه قابليت تعميم واجراء برمصاديق مشابه را هم دارد. استمرار كيفي وكمّي مؤلفه ها، اقناع عقلي و معاني نهفته در الفاظ و صورتهاي تعبيري قصيده را به متني منسجم مبدل ساخته كه از صميميت صادقانه سرشار واز شائبه تكلّف بدور است.

Qasida is a semantic poetical collection bearing messages and components that distinguish the thematic character and the tone prevailing on the contexture of the text. The distinguished poet of the fourth century (in the Islamic calendar), Mutanabbi's Qasida in mourning of Fatik is a salient example of elegies, in which the originality of grief could be analyzed and nailed down based on its intra-textual components. The originality of grief is a point raised in all Mutanabbi's elegies as a core question. The purpose of this article in analyzing the context is to represent and highlight the intra-textual components that could determine that a text - as a stand-alone semantic unit - is capable of explaining the tone prevailing in the texture of Qasida. Results of the research indicate that the verbal and contextual elements that exist in the text of a qasida, include dynamic components that not only have facilitated the evaluation of the originality of grief, but also are generalizable and implementable on similar instances. The qualitative continuity of the components has turned the rational satisfaction and the semantics latent in Qasida's letters and interpretational forms to a coherent text that is rich in sincere intimacy and is away from the suspicion of formality.