تأملي بر قرارداد اجاره پس از فوت مستأجر

قرارداد اجاره از جمله عقود لازم است.. طرفين اين عقد تا پايان مدت تعيين شده براي عقد متلزم به آثار آن هستند. مستأجر مالك منافع حق همه گونه تصرّف در مايملك خود را دارد مگر آنچه استثناء شده باشد. اين منافع يك حق مالي محسوب مي شود و در صورتي كه شرط مباشرت براي مستأجر نشده باشد، قابل انتقال به ديگران است . البته ممكن است در قرارداد سلب حق انتقال به ديگران شده باشد. در اين صورت او صرفاً از طريق قرارداد حق ندارد منافع ملك خود را به ديگران واگذار كند. فوت و حجر هر يك از طرفين اين عقد به جهت مقتضاي آن تأثيري ندارد. بنابراين چنانچه موجر يا مستأجر در خلال مدت عقد اجاره فوت كنند، به مثابه عقود جايز كه سبب انحلال عقد مي شوند ، عقد را زائل نمي كنند. چرا كه در اين عقود شخصيت طرفين عقد ملاك بقا يا زوال نيست بلكه آنچه اهميت دارد قاعده معاوضه است. در صورتي كه موجر فوت كند مستأجر با ورثه او طرف عقد قرار خواهد گرفت. در واقع، ورثه او به عنوان قائم مقام عام و ادامه دهنده شخصيت متوفي، طرف عقد اجاره قرار مي گيرند و مستأجر چنانچه اجاره بها را به نحو اقساط از قرار ماهيانه پرداخت مي نمود، ساير اقساط با حال شدن به ورثه پرداخت خواهد شد. مطالعه اين پژوهش حول گفتاري است كه در آن مستأجر در خلال مدت فوت مي نمايد و ورثه در مالكيت منافع و بقاي اجاره به اختلاف برمي خورند و برخي از قبول اجاره امتناع مي نمايند و حاضر نيستند بهاي براي سهم خود بپردازند و برخي بهاي آن را از سهم خود مي پردازند. سعي مي شود در اين جستار پاسخي درخور داده شود تا در صورت طرح چنين موردي در رويه قضايي، دادگاه ها تعيين تكليف نمايند.