عنوان مقاله :
قدمت دو منظومه به نام فرامرزنامه
عنوان به زبان ديگر :
dating two epics called Faramarznameh
پديد آورندگان :
عيدگاه، وحيد دانشگاه تهران - گروه زبان و ادبيات فارسي، ايران , عظيمي، حميدرضا دانشگاه تهران - گروه زبان و ادبيات فارسي، ايران
كليدواژه :
فرامرزنامۀ , بزرگ فرامرزنامۀكوچك , تلفّظ‌هاي كهن , قدمت اثر , انتساب
چكيده فارسي :
در ميان منظومه‌هاي پهلواني شناخته‌شده، دو منظومه به نام فرامرزنامه وجود دارد، يكي فرامرزنامۀ بزرگ و ديگري فرامرزنامۀ كوچك. مصحّحان تاريخ سرايش اين دو منظومه را به ترتيب سدۀ پنجم و سدۀ ششم دانسته‌اند. امّا در هر دو منظومه نشانه‌هايي هست كه با اين تاريخ ادّعايي سازگاري ندارد. اين نشانه‌ها تا كنون به طور كامل بررسي نشده‌است امّا توجّه برخي از پژوهشگران را تا اندازه‌اي جلب كرده‌است. در اين جستار پس از يادكرد نظرات پژوهشگران دربارۀ قدمت فرامرزنامۀ بزرگ و فرامرزنامۀ كوچك و سنجش و ارزيابي استدلال‌ها و سندهاي مربوط بدان، با تمركز بر زبان اين دو منظومه نشان داده شده‌است كه هيچ يك از اين دو اثر را نمي‌توان از جملۀ متن‌هاي پيش از حملۀ مغول به شمار آورد. كاربرد برخي از واژه‌ها و ساخت‌هاي دستوري و به ويژه صورت‌هاي آوايي در كنار برخي از ديگر نشانه‌هاي زباني و ادبي موجود در هر دو متن پژوهشگر را بدين باور رهنمون مي‌شود كه بايد در تاريخ سرايش آن دو بازنگري كرد و آن دو را از سروده‌هاي سده‌هاي هشتم هجري يا پس از آن دانست.
چكيده لاتين :
Among the well-known heroic long poems, there are two called Faramarznameh, the first one the big Faramarznameh and the second one the small Faramarznameh. The editors of both texts have dated them as belonging to the fifth and the sixth centuries A.H., respectively. But in both works there are signs that are not compatible with these claimed dates. These signs have not yet been fully studied, but have attracted the attention of some researchers to some extent. In this article, after mentioning the opinions of researchers about the antiquity of the two works and evaluating the related arguments and documents, focusing on the language of these two poems, it is shown that neither of these two works can be regarded from pre-Mongol texts. In both works, the use of some words and grammatical constructions, especially phonetic features, along with some other linguistic and literary characteristics, leads the researcher to believe that the dating of both should be reconsidered and as a result, both of them should attributed to the eighth century A.H. or even afterwards.
عنوان نشريه :
زبان و ادب فارسي-دانشگاه تبريز
