بررسي رابطه ميان فرسودگي شغلي و تاب‌آوري در كادر پرستاري در زمان شيوع پاندمي COVID-19

زمينه و هدف: پاندمي كوويد19 و پيك هاي همه گيري فشار مضاعفي بر سيستم درمان وارد مي‌كند، در اين بحران تاب آوري كادر پرستاري از اهميت بسزايي برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه ميان فرسودگي شغلي و تاب آوري در كادر پرستاري خط مقدم در مناطق پرخطر در زمان شيوع كوويد19 صورت گرفته است.مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع توصيفي-تحليلي بوده و جامعه پژوهش آن كادر پرستاري كل ايران است. بر اساس آمار وزارت بهداشت جامعه آماري اين پژوهش برابر با 125369 نفر است. در اين پژوهش به كمك ابزار پرسشنامه محقق ساخته و با توزيع خوشه‌اي بين 384 نفر اطلاعات جمع آوري شده است. تجزيه‌وتحليل اطلاعات در اين پژوهش توسط نرم افزار SPSS و SMARTPLS صورت گرفته است.نتايج: بر اساس يافته هاي مطالعه تمامي اطلاعات گردآوري‌شده نرمال هستند. نتايج تحليل عاملي به‌دست‌آمده رابطه معنادار معكوس بين تاب آوري و فرسودگي شغلي را نشان مي‌دهد و هم چنين احساس موفقيت فردي به عنوان يكي از گويه هاي فرسودگي شغلي تأثير بسزايي در تاب‌آوري دارد.نتيجه‌گيري: لازم است براي افزايش تاب‌آوري كادر پرستاري در اين شرايط به عوامل مؤثر در فرسودگي شغلي آن‌ها اهميت ويژه‌اي قائل شد و براي كاهش آن برنامه ريزي نمود. در اين مسير مي توان با تدوين برنامه هاي آموزشي و تغيير در سبك ارائه خدمت احساس عدم موفقيت فردي و در نتيجه فرسودگي شغلي را كاهش داد.