تحليل گفتمان ادبي لاميه امروالقيس«الا عم صباحا...»

Literary Discourse Analysis of Imru al-Qais "Ala um Sabah..."

گفتمان ادبي يكي از رويكردهاي نقدي معاصر است كه از گذر تحليل آثار ادبي تلاش مي‌كند دريچه جديدي در فهم متون ادبي گشوده و زيبايي‌هاي نهفته متن را آشكار كرده و تأثير آن را در برانگيختن احساسات مخاطب مورد مطالعه قرار دهد. يكي از شاهكارهاي امروالقيس، شاعر جاهلي، بعد از معلقه‌اش، ميميه "الا عم صباحا ..." است كه از روزگاران گذشته تا به حال نظر بسياري از ناقدان ادبي را به خود جلب كرده است. در اين پژوهش تلاش شده است با روش توصيفي تحليلي، تاثير عوامل اجتماعي و موقعيتي زمان شاعر بر گفتمان او تحليل و بررسي شود. تحليل ساختارهاي زباني قصيده، نشان مي‌دهد كه عوامل اجتماعي و فرهنگي به صورت آگاهانه و يا ناخودآگاه در گفتمان شاعر تأثير گذاشته است. همچنين بررسي موسيقي قصيده و ساختارهاي نحوي و بلاغي و خلق تصاوير مختلف، افزون بر خلق زيبايي‌هاي ادبي در قصيده، در انتقال انديشه حاكم بر ذهن شاعر و همراه كردن مخاطب با متن، تاثير فراواني داشته است.

Literary discourse is one of the contemporary doctrines of criticism that tries to open a new window for understanding literary texts and reveal the hidden beauties of texts through the analysis of literary words and their effects on arousing the emotions of the audience. One of the most important masterpieces of the Jahili poet, Imru al-Qais, alongside his Hanging Poem (معلقه) is "Ala um Sabah..." (الا عم صباحا ...), which has attracted the attention of many critics since ancient times. This study tried to analyze the effects of the social and temporal factors of the society that the poet lives in, on his discourse. The analysis of linguistic structures of the poem shows that social and cultural factors have consciously or unconsciously influenced the poet's discourse. Moreover, investigating the music of the ode and the syntactic and rhetorical structures shows that the creation of various images in addition to creating literary beauties in the ode have had a great impact on conveying the dominant ideas of the poet and attracting the audience