مدل‌سازي عوامل مؤثر بر اثربخشي مدارس ابتدايي شهر تهران با تأكيد بر درس رياضي پايه ششم

يكي از مأموريت‌هاي اصلي نظام آموزشي ارتقاي كيفيت خدمات آموزشيِ آنان است. در اين مطالعه، تأثير متغيرهاي سطح مدرسه بر يادگيري مدل‌سازي شد تا راهنمايي براي سياست‌گذاران آموزشي و مديران مدارس جهت اعمال مداخلات لازم براي بهبود كيفيت يادگيري دانش‌آموزان فراهم شود. بدين منظور، اطلاعات مربوط به آمادگي، ادراكات و فعاليت‌هاي معلمان؛ فعاليت مديران؛ جو مدارس و پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان مدارس از طريق پرسشنامه‌ها و دفترچه‌هاي آزمونِ مناسب از دانش‌آموزان، مديران و معلمان 325 مدرسۀ ابتدايي شهر تهران گردآوري شد و داده‌ها با استفاده از مدل‌سازي معادلات ساختاري به‌صورت مدل علّي تحليل گرديد. نتايج نشان داد كه جو مدرسه بيشترين تأثير را بر پيشرفت تحصيلي مدرسه دارد. از بين ساير متغيرها، تنها تأثير آمادگي معلم بر پيشرفت تحصيلي مدارس معنادار بود و بقيه متغيرها تأثيري معناداري بر پيشرفت تحصيلي مدارس نداشتند. فعاليت معلمان نقش بسيار اندكي روي پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان داشت و به همين دليل ساير مسيرهاي ميانجي‌شده از طريق فعاليت معلمان روي پيشرفت تحصيلي مدرسه معنادار نشدند. هم‌چنين، فعاليت مديران نقشي روي پيشرفت تحصيلي مدرسه نداشت ولي از جو مدرسه به شدت متأثر بود. مجموع شواهد به‌دست‌آمده، سودمندي فعاليت‌هاي آموزشي مدرسه و كنشگري متغيرهاي درون‌مدرسه‌اي را به چالش مي‌كشد.