بازنمايي گذار عرفاني ابوسعيد ابوالخير در چارچوب نظريه مناسك‌گذار

پژوهش‌هاي مناسكي، گفتمان ميان‌رشته‌اي و گسترده‌اي است كه شاخه‌هاي مختلف و متنوعي از علوم انساني را دربرمي‌گيرد. بر اساس نظريه مناسك‌گذار، ساختار نمادين اين آيين‌هاي كهن و اسطوره‌اي در فرهنگ‌هاي مختلف، داراي الگويي مشخص است. هدف از پژوهش حاضر به روش تحليلي ـ توصيفي، پاسخگويي به اين پرسش است كه گذار عرفاني ابوسعيد ابوالخير كه در متن‌هاي كهني همچون تذكر الاولياء عطار و اسرارالتوحيد محمّدبن منوّر بازتاب يافته است، تا چه اندازه با الگوي نظري مناسك‌گذار همخواني دارد؟ گذار عرفاني ابوسعيد ابوالخير با الگوي سه‌ مرحله‌اي وَن‌جَنِپ (گسست، گذار، پيوند دوباره) همخواني دارد و ساختار عرفاني سلوك‌ وي كه طي گذاري سخت و منسك‌گونه و بر اساس ويژگي‌هاي اعتقادي و عملي منحصر به فردي شكل گرفته است، در نهايت به يك ضدّ ساختار در تصوف آن روزگار تبديل مي‌شود.