بررسي تاثير توسعه مالي و رشد اقتصادي بر تقاضاي انرژي در اقتصاد ايران،رهيافت عليت نامتقارن

مطالعۀ پيش رو به بررسي وجود رابطۀ بلندمدت ميان تقاضاي انرژي و توسعه مالي و رشد اقتصادي با استفاده از اطلاعات دوره 1349 تا 1396 پرداخته است. در اين راستا به‌منظور كاهش تورش برآوردهاي انجام‌شده، متغيرهاي سرمايه‌گذاري مستقيم خارجي و تجارت آزاد و تشكيل سرمايۀ ثابت ناخالص نيز در الگو، در نظر گرفته‌شده است. جهت تخمين رابطۀ بلندمدت مدنظر از رگرسيون حداقل مربعات تعميم‌يافته، تحت شكست ساختاري و روش هم‌انباشتگي تركيبي باير هانك استفاده‌شده است. نتايج اين تحقيق نشان داد كه افزايش تقاضاي انرژي ناشي از توسعۀ مالي بسيار ناچيز و تأثير تجارت، تشكيل سرمايۀ ثابت ناخالص و توليد ناخالص داخلي واقعي بر تقاضاي انرژي مثبت است. همچنين، نتايج حاصل از آزمون عليّت نامتقارن نشان داد كه توليد ناخالص داخلي واقعي و تجارت آزاد و تشكيل سرمايۀ ثابت ناخالص، علت گرنجري تقاضاي انرژي در بلندمدت هستند. درنهايت، نتايج اين تحقيق حاكي از آن است كه تأثير رشد اقتصادي بر مصرف انرژي بسيار بيشتر از تأثير توسعۀ مالي بر اين متغيراست.