اسكندر تارن و رؤياي جهاني متحد

Tarn’s Alexander and the Dream of a United World

در سال 1927 م مورخ بريتانيايي، ويليام تارن (1869-1957 م) با انتشار زندگي­نامه­ اي از اسكندر در جلد ششم از تاريخ باستان كمبريج به ارائه ديدگاه­هايي آرماني دربارة شخصيت سردار مقدوني پرداخت. محوري­ ترين و در عين­ حال، بحث ­انگيزترين ديدگاه تارن دربارة اسكندر، انتساب مفهوم «اتحاد و برادري جهانيان» به او بود. تارن برحسب تصور خود از گزارش آريان، دعاي اسكندر را در جشن اُپيس (324 پ­م) براي همكاري و مشاركت مقدوني ­ها و ايرانيان در حكومت، اعلان رسمي اتحاد تمامي انسان­ها تعبير كرد و از آن به عنوان «هُمُنُيا» Homonoia)، يا اتحاد قلوب) نام برد. تارن در سال­هاي 1933 (مقالة «اسكندر كبير و اتحاد جهانيان») و 1948 م (زندگي­نامة اسكندر كبير، 2 ج) بدون هيچ تجديدنظري، ديدگاه آرماني خود را دربارة اسكندر بار ديگر ابراز كرده و بر آن تأكيد كرد. با وجود انتقادهاي فراوان به ديدگاه­هاي آرماني تارن، مفهوم «اتحاد و برادري» او دربارة اسكندر، حوزة تاريخ­نگاري اسكندر را در غرب تا اواخر دهة پنجاه ميلادي تحت تأثير قرار داد تا اينكه در نهايت، مفهوم او در سال 1958 م از سوي ارنست باديان مردود شد. بررسي ديدگاه تارن و اظهارات محققان جديد دربارة اين مورخ، نشان مي­دهد كه شرايط حاكم بر عصر تارن موجب شكل ­گيري مفهوم آرماني او دربارة اسكندر شده است.

In 1927 a British historian by the name of William Tarn (1869-1957) with the appearance of a biography of Alexander in the sixth volume of The Cambridge Ancient History produced ideal views about the personality of Macedonian General. The most pivotal and, at the same time, the most debated of Tarn’s views about Alexander was the attribution of the idea of “the unity and brotherhood of mankind” to him. According to his view of Arrian’s account, Tarn interpreted Alexander’s prayer at the Opis banquet (324 B. C.) for harmony and partnership in rule between Macedonians and Persians formal declaration of the unity of all men and named it as “Homonoia” (unity of hearts). Tarn, in 1933 (essay of “Alexander the Great and the Unity of Mankind”) and 1948 (biography of Alexander the Great, two vols), expressed his ideal view about Alexander again and asserted it without any revision. In spite of many criticisms leveled at Tarn’s ideal views, his idea of “the unity and brotherhood” about Alexander influenced the area of Alexander’s historiography in the west to the late 1950s, until his idea was rejected finally by Ernst Badian in 1958. The consideration of Tarn’s view and modern scholar’s statements indicates that prevailing conditions over time of this historian have brought his ideal idea about Alexander about to form.