پديد آورندگان :
افتخاري، اميرحسين دانشگاه آزاد اسلامي واحد شاهرود - دانشكده پزشكي , ازلگيني، فاطمه دانشگاه آزاد اسلامي واحد شاهرود - دانشكده پزشكي , فيروزراي، محسن دانشگاه آزاد اسلامي واحد شاهرود - دانشكده پزشكي
كليدواژه :
ديابت نوع 2 , استرس اكسيداتيو , سلنوپروتئين P , پارامترهاي ليپيدي
چكيده فارسي :
پيش‌زمينه و هدف: ديابت مليتوس نوع 2 يك نوع اختلال متابوليكي پيچيده بوده كه عوامل استرس اكسيداتيو در ايجاد و پيشرفت آنموثر هستند. سلنوپروتئين P (SelP) به دليل نقشي كه در استرس اكسيداتيو و نيز مقاومت به انسولين دارد، سطوح آن در ديابت نوع 2 مي‌تواند از اهميت بالايي برخوردار باشد. بر اين اساس در اين مطالعه به بررسي ميزان SelP و شاخص‌هاي استرس اكسيداتيو در سرم بيماران ديابتي تيپ 2 و تعيين ميزان همبستگي آن‌ها با سطح سرمي گلوكز و پارامترهاي ليپيدي پرداخته شد.
مواد و روش كار: تعداد 90 نفر در اين مطالعه شركت كردند كه اين تعداد شامل 45 فرد مبتلا به ديابت نوع 2 (22 مرد و 23 زن) و 45 فرد كنترل همسان‌سازي شده بر اساس سن، جنس و شاخص توده بدني (BMI) (22 مرد و 23 زن) بود. سپس از افراد مطالعه 10 ميلي‌ليتر خون گرفته شد و پس از جداسازي سرم، سطح سرمي SelP با استفاده از كيت الايزا اندازهگيري گرديد. ميزان سطح سرمي HbA1c، FBS و پروفايل ليپيدي به‌وسيله اتوآنالايزر بررسي گرديد. به‌منظور بررسي نمونه‌هاي سرمي ازنظر استرس اكسيداتيو، ظرفيت آنتياكسيداني تام (Total Antioxidant Capacity) بر اساس احياي يون فريك توسط قدرت آنتياكسيداني با روش FRAP اندازهگيري گرديد و نيز به‌منظور ارزيابي ازنظر پراكسيداسيون ليپيدي مالون دي آلدئيد (Malondialdehyde) با روش فلوريمتري اندازهگيري شد.
يافته‌ها: سطح سرمي SelP در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 به‌طور معناداري بيشتر از گروه كنترل بود (0/001> p). همچنين سطح سرمي TAC و MDA در گروه بيماران در مقايسه با گروه كنترل به ترتيب كاهش و افزايش معناداري نشان داد (0/001> p). در بررسي ديگر مشاهده شد در افراد موردمطالعه ارتباط معنادار و مستقيمي بين غلظت سرمي SelP و سطوح HbA1C (p>0/001 ، r= 0/748)، FBS (p>0/001 ، r=0/772) ، TG(p=0/001 ، r=317/0 )، VLDL-C(p=0/001، r=0/319 ) و MDA (p> 0/001، r =0/719 ) و ارتباط معكوس و معناداري بين غلظت سرمي SelP با ميزان سرمي TAC (p>0/001 ، r = -0/495) وجود دارد. همچنين نشان داده شد كه در افراد موردمطالعه سطح سرمي TAC با سطوح HbA1C (p>0/001 ، r=-0/463)، FBS (p> 0/001، r=-0/468 )، TG(p>0/001 ، r=-0/256 )، VLDL-C(p=0/015 ، r=-0/244) و TC (p>0/033 ، r=-0/213 ) ارتباط معكوس و معناداري دارد. همچنين نشان داده شد كه در افراد موردمطالعه سطح سرمي MDA با سطوح HbA1C (p>0/001 ، r=-0/719 )، FBS (p>0/001 ، r=-0/699 )، TG(p=0/002 ، r=-0/310 ) و VLDL-C (p=0/002 ، r=-0/308 ) ارتباط مستقيم و معناداري دارد.
بحث و نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي اين مطالعه به نظر مي‌رسد سطوح بالاي SelP از طريق مسيرهاي استرس اكسيداتيو در پاتوژنز بيماري ديابت نوع 2 نقش داشته باشد.
چكيده لاتين :
Background & Aims: Type 2 diabetes (T2DM) is a complex metabolic disorder characterized by insulin
resistance and progressive failure of pancreatic beta-cell function. Selenoprotein P (SelP) plays an
important role in selenium homeostasis in the body and prevents oxidative stress. The aim of this study
was to determine the SelP level and oxidative stress indices in serum type 2 diabetic patients and also
to determine their correlation with glucose and lipid parameters.
Materials & Methods: One hundred subjects were recruited in current study, including 50 T2DM
patients and 50 age, sex and BMI matched healthy controls. Blood samples were collected from all
subjects. The serum SelP level was measured using ELISA kit. Serum levels of HbA1c, FBS, and lipid
parameters were evaluated by autoanalyzer. In order to evaluate the serum samples for oxidative stress,
total antioxidant capacity (TAC) was measured based on ferric ion reduction by Ferric Reducing Ability
of Plasma (FRAP) method. Malondialdehyde was measured by fluorimetric method.
Results: The results showed that serum SelP level in type 2 diabetes was significantly higher than control
group (p <0.001). Also, serum levels of TAC in the patient group decreased while levels of MDA
increased significantly (p <0.001). There was a significant and direct correlation between serum SelP
concentration and HbA1C, FBS, TG, VLDL-C, and MDA levels and a significant and inverse
relationship between the serum concentration of SelP and serum TAC levels. Also, the TAC serum
levels have a reverse and significant correlation with HbA1C, FBS, TG, VLDL-C, and TC levels.
Findings showed that the serum levels of MDA have a direct and significant correlation with HbA1C,
FBS, TG, and VLDL-C levels.
Conclusion: Overall, the results of this study showed that the serum level of SelP in subjects with type
2 diabetes is higher than healthy subjects, and correlates with hyperglycemic indices such as HbA1c and
FBS, as well as some lipid indices (such as TG and VLDL-C) which can indicate the probable role of
SelP in the pathogenesis of type 2 diabetes. Also, for the first time, findings demonstrated that serum
SelP correlates with oxidative stress markers (MDA and TAC) that can indicate the probable role of
SelP in pathogenesis of type 2 diabetes through oxidative stress pathways.
