ساختار دهي به مسئلۀ عدم مشاركت نخبگان در تدوين سياست هاي عمومي نظام جمهوري اسلامي ايران

Structuring the Problem of Non-Participation of Elites during the Process of Public Policy Making in IR of Iran

مرحلۀ تدوين سياست در موفقيت سياست هاي عمومي نقش بسزايي دارد. يكي از مهمترين ذي‌نفعان هر كشور از موفقيت تدوين سياستهاي عمومي، نخبگان هستند كه مشاركت فعالي در اين زمينه ندارند. از اين رو اين پژوهش به‌دنبال شناسايي عوامل پديدآورندۀ چالش مذكور در كشور است. اين پژوهش از نوع آميخته بوده است كه در بخش كيفي، دادهها با استفاده از مصاحبۀ نيمه ساختار يافته با 26 نفر از خبرگان گردآوري شد و از طريق كاربست تحليل محتواي كيفي، در قالب 47 مفهوم اوليه و 9 مقولۀ اصلي ساماندهي گرديد. در بخش كمّي نيز، از پرسش‌نامۀ ماحصل كار كيفي و بهرهگيري از نظرات 20 خبره براي تجزيه و تحليل يافته ها، در كنار مدل‌سازي ساختاري تفسيري استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان دهندۀ بيشترين تأثير موانع سه گانۀ «ضعف فرهنگ تحمل مخالف و تضارب آرا در كشور»، «فقدان فرهنگ شايسته سالاري» و «سياست زدگي مفرط در حكمراني» در شبكۀ مسائل مشاركت نخبگان است.

The process of policy making has an important role in the success of the public policies. One of the groups that benefit most from the public policies is elites who do not have an active contribution in the process. Accordingly, this research aims to identify the challenges in this regard. The mixed method research design uses qualitative data from the semi-structured interviews with 26 experts. The data are, then, content-analyzed and grouped into 7 primary concepts and 9 major categories. In the quantitative analysis, a questionnaire based on 20 experts' opinion were developed for constructing the structural-interpretive model. The findings show that the most significant challenges are "weak cultural of tolerating others and encouraging interaction", "lack of meritocracy", and "extreme politicization in governance".