مقايسه عملكرد نانوذرات مغناطيسي اصلاح شده با β-Cyclodextrin/Thermosensitive درحذف ديازينون و فنيتروتيون از محيط آبي

سموم ارگانوفسفره از جمله ديازينون و فنيتروتيون محلول در چربي هستند و در صورت ذخيره مقدار چشمگير سم در بافت چربي سميّت تأخيري به‌وجود مي‌آيد. بر اساس طبقه‌بندي سازمان جهاني بهداشت ديازينون و فنيتروتيون در طبقه دو (مواد شيميايي با خطر متوسط) قرار دارند. بنابراين در اين پژوهش به‌منظور حذف ديازينون و فنيتروتيون از محيط‌هاي آبي، از نانوذرات مغناطيسي آهن اصلاح شده با بتاسيكلودكسترين/پليمر هوشمند حساس به دما استفاده شد. اصلاح سطح اين نانوذرات براي افزايش پايداري، افزايش قابليت كاربرد در شرايط مختلف و افزايش كارايي حذف آلاينده‌ها انجام شد. نانوذرات نهايي با تكنيك‌هايFTIR، ميكروسكوپ الكتروني عبوري، ميكروسكوپ الكتروني روبشي، آناليز حرارتي و آناليز عنصري مشخصه‌يابي شدند. در ادامه تأثير فاكتورهايي مانند pH، ايزوترم‌هاي جذب، سينتيك جذب، غلظت آلاينده، دماي واكنش، واجذب التراسونيك و قابليت كاربرد مجدد بر فرايند حذف آلاينده‌ها بررسي شد. نتايج نشان داد كه بهترين دما و pH براي حداكثر جذب سموم به‌ترتيب 20 درجه سلسيوس و pH معادل 6 بود. غلظت اوليه در تمام مراحل 100 ميلي‌گرم در ليتر و مقدار جاذب 0.01 گرم در نظر گرفته شد. نتايج بررسي‌ها حاكي از پيروي فرايند جذب از مدل لانگمير بوده و حداكثر ظرفيت جذب براي سموم به‌ترتيب 34 و 29 ميلي‌گرم در گرم محاسبه شد. سينتيك واكنش از معادله درجه دو پيروي كرده و زمان تعادل 90 دقيقه بود. تمامي پژوهش‌ها بيانگر كارايي زياد نانوجاذب در حذف، قابليت استفاده مجدد براي حذف آلاينده‌ها، كنترل فرايند جذب و واجذب توسط تغييرات درجه حرارت و حذف آلاينده‌ها از نمونه‌هاي حقيقي هستند.