ارتباط استرس شغلي با خستگي احساسي با توجه به نقش ميانجي تاب‌آوري در سازمان

زمينه و هدف: پژوهش حاضر با موضوع بررسي ارتباط استرس شغلي با خستگي احساسي با توجه به نقش ميانجي تاب‌آوري به انجام رسيده است. روش كار: مطالعه حاضر از نظر هدف، جزء تحقيقات كاربردي و از لحاظ روش گردآوري داده‌ها، توصيفي و از نوع پيمايشي مي‌باشد. در پژوهش حاضر جامعه آماري عبارت است از كليه كاركنان بيمارستان‌ شهيد مدرس شهرستان ساوه كه تعداد آن‌ها 360 نفر است و جهت تعيين حجم نمونه با استفاده از جدول كرجسي و مورگان و با روش تصادفي ساده 186 نفر به‌عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. براي گردآوري دادهاي ميداني از پرسشنامه استاندارد استفاده شد. نتايج: تحليل داده نشان داد استرس شغلي با خستگي احساسي با ضريب (0.514) رابطه مثبت و معناداري دارد، همچنين استرس شغلي روي تاب‌آوري با ضريب (0.503) و تاب‌آوري روي خستگي احساسي با ضريب (0.395) رابطه منفي دارد. همچنين يافته‌ها نشان داد در رابطه بين استرس شغلي و تأثير آن بر خستگي احساسي، تاب‌آوري نقش ميانجي ايفا مي‌كند. نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش نشان مي دهد كه استرس شغلي ارتباط مثبت و مستقيم با خستگي احساسي و رابطه معكوس با تاب آوري دارد، تاب آوري نيز رابطه معكوس با استرس شغلي در ميان كاركنان دارد