بازتاب مراسم عزاداري امام حسين(ع) و عاشورا در آثار سياحان اروپايي در ايران عصر صفوي

رسميت مذهب تشيع در دوره صفويه موجب رواج تدريجي آداب و رسوم مذهبي تشيع به ويژه مراسم مربوط به شهادت و ولادت ائمه (ع) و اعياد شيعي شد. عزاداري‌هاي مذهبي خاصه عزاداري شهادت امام حسين(ع) و يارانش بيشترين نمود را در اين مناسك و مراسم داشت. اگر چه گزارش‌هايي از اين موضوع در منابع تاريخي دوره صفويه وجود دارد اما سفرنامه‌هاي سياحان اروپائي به دليل توجه بيشتر و البته توأم با نواقص و اشتباهاتي كه دارند، نمونه‌هاي مناسبي براي پژوهش محسوب مي‌شوند. تنوع و تفاوت‌ها همراه با اشتباهات آشكار آن‌ها از اين موضوع توأم با بازنمايي نظرات صرفاً عوامانه و حتي تركيب آن‌ها با نظرات شخصي خود موجب شده تا به رغم بازتاب اين مراسم در گزارش‌هاي آن‌ها، بررسي و نقد اين گزارش‌ها به عنوان هدف اين پژوهش مورد توجه قرار گيرد. بر اين اساس، سؤال اصلي پژوهش اين است كه، مراسم عزاداري امام حسين(ع) و عاشورا چگونه در سفرنامه‌هاي سياحان اروپايي در ايران عصر صفوي بازتاب يافته است؟ يافته‌هاي پژوهش كه به شيوه مطالعه كتابخانه‌اي و مبتني بر سفرنامه‌هاي ترجمه شده اين سياحان و به روش توصيفي تحليلي انجام شده، نشان مي‌دهد آن‌ها ترسيمي ناقص و بدون درك درست و فهم صحيح از ماهيت قيام امام حسين(ع) و فلسفه برگزاري مراسم عزاداري امام حسين(ع) و عاشورا داشته‌اند.