مدل‌يابي ساختاري باورهاي فراشناختي مختل و اضطراب كرونا: نقش واسطه‌اي سبك‌زندگي ارتقاء دهنده سلامت

پژوهش حاضر با هدف نقش واسطه‌اي سبك‌زندگي ارتقاء دهنده سلامت در رابطه بين باورهاي فراشناختي مختل و اضطراب كرونا صورت پذيرفت. روش پژوهش، همبستگي از نوع مدل‌سازي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي دانشجويان مقطع كارشناسي مركز آموزش عالي پلدختر بود كه در سال تحصيلي 400-1399 مشغول به تحصيل بودند. 230 دانشجو به صورت آنلاين در اين مطالعه شركت كردند و به پرسشنامه‌هاي اضطراب كرونا ويروس (علي‌پور، قدمي، علي‌پور و عبداله‌زاده)، فرم كوتاه پرسشنامه فراشناخت (وﻟﺰ و ﮐﺎرﺗﺮاﯾﺖ‌ﻫﺎﺗﻮن) و سبك‌زندگي ارتقاء دهنده سلامت (والكر، اسچريست و پندر) پاسخ دادند. يافته‌هاي حاصل از تحليل داده‌ها به روش معادلات ساختاري نشان داد كه باورهاي فراشناختي مختل داراي اثر مستقيم و مثبتي بر اضطراب كرونا بود؛ اما بر سبك‌زندگي ارتقاء دهنده سلامت اثر مستقيم نداشت. همچنين سبك‌زندگي ارتقاء دهنده سلامت داراي اثر منفي بر اضطراب كرونا بود. نتايج غيرمستقيم نشان داد كه سبك‌زندگي ارتقاء دهنده سلامت نتوانست نقش ميانجي‌گري در رابطه بين باورهاي فراشناختي مختل و اضطراب كرونا ايفا كند. به منظور كاهش اضطراب كرونا در دانشجويان، شايسته است كه متخصصان، ارتقاي رشد شخصي و معنوي، ارتباط مثبت و سازنده با ديگران، مسئوليت‌پذيري در سلامت و همچنين كاهش باورهاي فراشناختي مختل را مورد توجه قرار دهند.