بررسي تاثير استفاده از گرده زنبور عسل در بهبود زخم هاي فشاري بيماران ديابتي

زمينه و هدف: در سال هاي اخيرشاهد افزايش ابتلا به بيماري ديابت و ميزان بستري در بيمارستان‌ها به دليل زخم هاي ديابت مي‌باشيم و تمايل به استفاده از داروهاي گياهي و روش هاي سنتي در درمان بيماري‌ها رو به افزايش مي‌باشد. در اين مطالعه به بررسي كارايي استفاده ازگرده زنبور عسل به عنوان يك مكمل غذايي در تسريع بهبود زخم هاي فشاري بيماران ديابتي مي‌پردازيم. مواد و روش ها: اين پژوهش يك مطالعه كارآزمايي باليني يك سو كور بوده و در اين پژوهش 84 بيمارديابتي مبتلا به زخم فشاري مراجعه كننده به كلينيك هاي زخم شهر كرج زير نظر دانشگاه علوم پزشكي البرز به طور تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. در هر دو گروه مداخله و شاهد بصورت هفتگي پس از انجام مراقبت هاي روتين و پانسمان زخم، پگ هاي مشابه (در گروه مداخله از گرده زنبور عسل و در گروه شاهد از گرد نخود آسياب شده) تحويل داده شد. به مراجعه كنندگان آموزش داده شد كه بصورت روزانه 1 قاشق چايخوري در نصف فنجان آب يا شير حل كرده و تا 3 بار در روز بصورت خوراكي قبل از غذا استفاده شود. در هر دو گروه مراقبت هاي روتين بصورت يكسان و زير نظر كارشناس زخم انجام شده و پرسشنامه استاندارد PUSH بصورت دوبار در هفته و به مدت 12 هفته جهت ارزيابي روند بهبود زخم تكميل شد. يافته ها: دو گروه در متغيرهاي دموگرافيك (سن، جنس، تحصيلات، وضعيت تاهل ، بيماري زمينه اي، شاخص توده بدني، ميزان قند ناشتا، مقدارهموگلوبين و اندازه و وسعت زخم) مشابه و تفاوت معني داري نداشتند. مقايسه نمره پوش در هر دو گروه نشان از پايينتر بودن نمره فوق در پايان جلسات6، 12، 18 در گروه مداخله نسبت به گروه شاهد، ولي در جلسه آخر يعني جلسه 24 در گروه شاهد پايينتر از گروه مداخله بود، اما اختلاف معني داري نبود. نتيجه گيري: استفاده از گرده زنبور عسل به عنوان مكمل غذايي در تسريع بهبودي زخم هاي فشاري در بيماران ديابتي ثابت نشد. در هر حال به انجام مطالعات بيشتر و گسترده تر نياز است.