تعيين فراواني و ريسك اكولوژيك ميكروپلاستيك و مزوپلاستيك‌هاي موجود در خاك منطقه مسكوني مجاور لندفيل تهران در سال 1400

زمينه و هدف: ميكروپلاستيك‌ها به عنوان يكي از آلاينده‌هاي نوظهور سبب ايجاد نگراني‌هايي براي عموم شده است. هدف مطالعه، تعيين فراواني ميكروپلاستيك و مزوپلاستيك خاك مناطق مسكوني مجاورت لندفيل تهران و ارزيابي ريسك اكولوژيك ناشي از آن بوده است. روش بررسي: مطالعه مقطعي از نوع توصيفي بوده كه برروي 20 نمونه خاك سطحي و عمقي مناطق مسكوني مجاورت لندفيل تهران در مرداد 1400 انجام گرفت. ميكروپلاستيك‌ها با محلول‌هاي نمكي NaCl و ZnCl2 شناورسازي و مزوپلاستيك‌ها هم به صورت دستي جداسازي شد. شناسايي خصوصيات فيزيكي و شيميايي پليمرها به‌ترتيب با استريوميكروسكوپ و آناليز FTIR انجام شد.يافته‌ها: ميانگين ميكروپلاستيك در خاك سطحي و عمقي به‌ترتيب برابر با particles/kgsoil 34/98 ±76 و 19/79 ±24/7 و ميانگين مزوپلاستيك نيز برابر با particles/kgsoil 2/91 ±5/25 و 1/09 ±3/55 بوده است. آزمون t زوجي نشان داد كه تفاوت معني‌داري بين فراواني ذرات پلاستيكي بين خاك سطحي و عمقي وجود دارد (0/001 p). ميكروپلاستيك‌هاي قطعه‌اي شكل، اندازه mm 0/5-0/1 و LDPE به‌ترتيب با مقادير 37/75، 44/64 و 46/15 درصد بيشترين فراواني را داشته و مزوپلاستيك‌ هم اشكال فيلمي، اندازه cm 10/5 و جنس LDPE به‌ترتيب با مقادير 62/76، 61/46 و 50/7 درصد بيشترين بوده است. ارزيابي ريسك بالقوه اكولوژيك نشان داد كه در تمامي نقاط نمونه‌برداري براي ميكروپلاستيك و مزوپلاستيك كمتر از 150 بوده و بيانگر ريسك كم اكولوژيك است.نتيجه‌گيري: عليرغم پايين بودن PERI ناشي از ميكروپلاستيك و مزوپلاستيك‌هاي خاك مناطق مسكوني، شاخص Eri براي LDPE بالا بوده و احتمال ايجاد ريسك در صورت عدم اجراي اقدامات كنترلي بر روي آلودگي پلاستيكي وجود دارد.