واكاوي اصول و مولفه هاي ادراكي موثر بر طراحي مكان نمايشي در اجراي تياتر كودك در مرحله پيش عملياتي (2 تا 7 سال) با توجه به نظريه رشد شناختي ژان پياژه

Analysis of Perceptual Principles and Components Affecting the Theatrical Place Design in Children’s Theater Performance in the Pre-Operational Stage (2-7 Years) According to Jean Piaget's Theory of Cognitive Development

هنر تياتر تجربه اي از اجرا است كه زمينه هاي بازنمايي و آفرينشگري آن با توجه به نيازهاي شناختي، تربيتي و آموزشي كودكان همواره مورد توجه قرار گرفته است. ژان پياژه با تبيين مراحل چهارگانه در نظريه شناختي - رشدي خود، به چگونگي پديدآيي فردي از فعاليت هاي حسي حركتي تا فعاليت هاي شهودي عالي با زندگي اجتماعي، انديشه ي عقلاني و عمليات استدلالي مي پردازد. از ويژگي هاي برجسته مرحله دوم رشد به عنوان دوره پيش عملياتي (2 تا 7 سال)، تحول شكل هاي بازنمايي و تسريع در مفهومي سازي با استدلال پيش منطقي يا شبه منطقي است، كه اين مهم را مي توان با استفاده از تياتر كودك و بهره گيري از هر يك از اركان اجرا، از جمله منظر نمايشي و ارايه تصاوير متناسب با اين مرحله، محقق نمود. اين مقاله در پي پاسخ به اين پرسش اساسي است كه چگونه اصول و مولفه هاي ادراكي موثر بر طراحي مكان نمايشي در اجراي تياتر كودك مي تواند با توجه به ذهنيات پايه ي ايشان و ذهنياتي كه بر اساس تجربه مي فضايي حاصل مي شود، ادراك كودكان از فضا و مكان را مورد توجه و تاثير قرار دهد. پژوهش كيفي حاضر با استناد به منابع كتابخانه اي و سايت هاي معتبر اينترنتي است كه با در نظر گرفتن جنبه هاي ادراكي رابطه ي مخاطب و مكان نمايشي، مولفه هاي موثر بر ادراك و ارتباط بصري و تعامل ذهني در طراحي صحنه نمايش هاي كودك را با بررسي نمونه اجرايي از كمپاني والت ديزني مورد مداقه و نظر قرار مي دهد و ضمن ارايه الگويي موثر در جهت تحليل آثار نمايشي اين گروه سني، استدلال مي كند كه شناخت قواي ادراكي و چگونگي تعامل ذهني كودك با پديده ي مكان و اجزاي سازنده ي آن در اجرا، به دروني سازي موضوع، داستان و مفاهيم منتهي مي شود و زمينه ساز بروني سازي و خلاقيت خواهد بود.

Theater is an experience of performance that its fields of representation and creativity have always been considered according to the cognitive, educational and training needs of children. Explaining the four stages in his cognitive-developmental theory, Jean Piaget deals with how the individual emerges from sensory-motor activities to excellent intuitive activities with social life, rational thought, and reasoning operations. One of the salient features of the second stage of development as a pre-operational period (2to 7years) is the evolution of representational forms and the acceleration of conceptualization with pre-logical or quasi-logical reasoning, which can be done by children’s theater, and taking advantage from each of the elements of the performance, including the theatrical perspective and presenting images appropriate to this stage. This article seeks to answer the fundamental question of how the perceptual principles and components influencing the design of a play in children’s theater performance can bring to attention and influence children’s perception of space and place, based on their basic mindsets and mindsets based on spatial experience. The present qualitative research, based on library resources and reputable websites, considers the perceptual aspects of the relationship between the audience and the play to explore the components affecting perception and visual communication and mental interaction in the children’s Theater scenography, examining the Walt Disney Company’s executive model, and provides an effective model for analyzing the plays of this age group, arguing that recognizing the perceptual powers and how the child mentally interacts with the phenomenon of place and its components in performance, will lead to the internalization of the subject, story and concepts and will be the basis for externalization and creativity.