بررسي آثار و دسته بندي زنان معمار به لحاظ پيروي از معماري رايج عصر پهلوي

حضور زنان در معماري دوره پهلوي، اتفاق مهمي است كه پژوهشگران چندان به آن نپرداختند، بنابراين زنان معمار و آثارشان ناشناخته مانده است و ضرورت مي يابد كه اين نوع پژوهش ها توسعه يابد. هدف از اين پژوهش اين است كه مشخص شود زنان معمار كه آثارشان در مجله هنر و معماري منتشر شده است، در طراحي آثارشان پيرو كدام يك از معماري رايج زمان خود بودند؟ در اين راستا، از روش تحقيق تاريخي تفسيري و توصيفي تحليلي، روش گردآوري اطلاعات اسنادي و كتابخانه اي، روش تحليل داده هاي كدگذاري بهره گرفته شده است. معماري هاي رايج پهلوي، متغيير مستقل و آثار معماري زنان، متغيير وابسته است. جامعه آماري، آثار زنان معمار در عصر پهلوي است كه برخي از آنان كه نام و آثارشان در مجله هنر و معماري1355 منتشر شده، جامعه نمونه را تشكيل مي دهند. نتايج نشان ميدهد كه خانم ها: رزماري گريفونه، نكتار پاپازيان، فرانكا گرگوريو حساميان، گيتي افروز كاردان پيرو سبك مدرن بودند و غالبا از بتن و شيشه، پنجره نواري، سادگي و بروتاليسم، نما و پلان آزاد به عنوان راهكار مدرن سازي آثارشان بهره مي گرفتند و خانم ها: نوشين احسان، ليلا فرهاد معتمد، كيهاندخت رادپور، مينا سميعي، شهرزاد سراج، فرانكا گرگوريو حساميان پيرو سبك منطقه گرا مدرن ايراني بودند و راهكارهايي نظير استفاده از سقف شيبدار، حياط مركزي، طاق و ايوان، كانسپت و هندسه معماري ايراني براي پيوند دادن معماري مدرن با ايراني بهره بردند. خانم ها: رز ماري گريفونه و نسرين فقيه پيرو سبك منطقه گرا بودند و آجر در اثرشان وجود دارد.