آسيب‌شناسي طرح هاي انتقال آب بين حوضه‌اي در ايران

انتقال آب بين حوضه‌اي يكي از روش‌هاي مقابله با كمبود آب است. با اين وجود، اين راهكار در برخي از موارد اثرات مخرّب بيشتري نسبت به مزاياي آن داشته ‌است. لذا ضروري است تا آسيب‌هاي احتمالي طرح هاي انتقال آب بين حوضه اي به صورت كامل شناسايي شوند تا بتوان از آن ها در طرح‌هاي آتي جلوگيري كرد. كشور ايران يكي از كشورهاي پيشرو در انتقال آب بين حوضه‌اي است و تاكنون 10 طرح در دست بهره‌برداري و 19 طرح ديگر نيز در دستور كار دارد. هدف اصلي اين پژوهش شناسايي آسيب‌هاي طرح‌هاي در حال بهره‌برداري در ايران است. براي اين منظور تمامي اطلاعات مريوط به طرح هاي بهره‌برداري شده از منابع كتابخانه‌اي، اخبار و مصاحبه جمع آوري و با روش توصيفي تحليلي استخراج شد. در نتيجه ي بررسي‌هاي انجام شده در مجموع 20 آسيب شناسايي شد. به دليل متفاوت بودن ماهيت اين آسيب‌ها پس از شناسايي در چهار زمينه ي زيست‌محيطي، اقتصادي، سياسي و اجتماعي طيف‌بندي شدند. با توجه به نتايج بدست آمده تنها 10 آسيب در ادبيات تحقيق موجود بود كه اين خود به معناي ناقص بودن ادبيات تحقيق در رابطه با آسيب هاي طرح هاي انتقال آب بين حوضه‌اي است. توصيه مي‌شود كه از نتايج اين پژوهش در مطالعات طرح‌هاي آتي استفاده شود.