ابعاد و عوامل موفقيت مربيگري مديريتي: مطالعه‌اي در شركت ملّي گاز ايران

مربيگري مديريتي، به مثابه يكي از راه‌هاي نوين تربيت و پرورش مديران، بر تغيير رفتار، خودآگاهي، يادگيري و نهايتاً موفقيت شغلي و عملكردي مديران تأكيد دارد. علي‌رغم آنكه اين رويكرد در سازمان‌هاي پيشرو جهاني تاكنون با اقبال فزاينده‌اي مواجه شده است، اما در عمل همچنان فاصله چشمگيري بين دستاوردهاي اين رويكرد با انتظارات سازمان‌ها وجود دارد و به‌ويژه اين رويكرد در سازمان‌هاي ايراني نيز به‌ندرت در كانون توجه قرار گرفته است. بر اين اساس، اين مقاله با اتخاذ رويكرد پژوهشي كيفي، مصاحبه با 18 نفر از خبرگان موضوع و نيز كاربست روش تحليل مضمون در نرم‌افزار MAXQDA، مي‌كوشد ابعاد و عوامل موفقيت «مربيگري مديريتي» را در شركت ملي گاز ايران شناسايي كند. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه مي‌توان 21 عامل موفقيت «مربيگري مديريتي» را در پنج بُعد «ويژگي‌هاي مدير، مربي، سازمان، كيفيت رابطه و اقدامات مربيگري» مفهوم‌سازي كرد و دلالت‌هاي ضمني مشخصي براي دانش‌پژوهان، مربيان، مديران و سازمان‌ها ارائه داد.