اثربخشي واقعيت درماني مبتني بر تئوري انتخاب بر سلامت عمومي و افكار خودكار منفي زنان مطلقه

مقدمه: طلاق نوعي فقدان است كه سلامت افراد را تحت‌الشعاع قرار مي‌دهد و منجر به از هم پاشيدگي شخصي، خانوادگي و اجتماعي مي‌شود و در اغلب موارد، آثار مخرب آن بر زنان شديدتر است. روش كار: روش پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمونپس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه زنان مطلقه بودند كه به مركز مشاوره مسير خوشبختي شهر اصفهان مراجعه كرده بودند. گروه نمونه شامل 30 نفر از زنان مطلقه كه به صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در 2 گروه آزمايش و كنترل به صورت مساوي (15 نفر در هر گروه) قرار گرفتند. گروه آزمايش 8 جلسه تحت مداخله درماني به صورت جلسات 120 دقيقه‌اي، هفته‌اي يك مرتبه قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش پرسشنامه سلامت عمومي گلدبرگ (1972) و پرسشنامه افكار خودكار منفي هالون و كندال (1980) بودند. داده‌ها با استفاده از روش تحليل كوواريانس در نرم‌افزار SPSS26 تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه جلسات واقعيت درماني تاثير معناداري بر افزايش سلامت عمومي و كاهش افكار خودكار منفي زنان مطلقه گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل داشت (p 0.05). نتيجه‌گيري: با توجه به اثربخشي واقعيت درماني بر سلامت عمومي و افكار خودكار منفي زنان مطلقه، پيشنهاد مي‌شود كه از اين روش درماني براي بهبود آسيب‌هاي روانشناختي زنان مطلقه استفاده شود.