مقايسه تاثير درمان متمركز بر هيجان و درمان شناختي مبتني بر ذهن آگاهي بر تنظيم هيجان زنان مبتلا به اختلال سوگ ناشي از كوويد – 19

مقدمه: بهبود تنظيم هيجان جهت مقابله با اختلال سوگ ناشي از كوويد 19، مي تواند كمك كننده باشد. اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي درمان متمركز بر هيجان و درمان شناختي مبتني بر ذهن آگاهي تنظيم هيجان زنان مبتلا به اختلال سوگ ناشي از كوويد - 19 انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري دو ماهه بود. از زنان 25 تا 45 ساله مبتلا به اختلال سوگ (ناشي از كوويد - 19) در شهر تهران در سال 1400-1399 تعداد 45 نفر به صورت نمونه گيري داوطلبانه انتخاب شدند و در سه گروه (هر گروه 15 نفر) به صورت تصادفي گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل مقياس دشواري در تنظيم هيجان (گرتز و روئمر ، 2004) بود. يك گروه درمان مبتني بر هيجان (10 جلسه يك و نيم ساعته) و يك گروه درماني شناختي مبتني بر ذهن آگاهي (9 جلسه يك و نيم ساعته) را دريافت كردند. گروه كنترل در ليست انتظار قرار گرفتند و حين اجراي پژوهش مداخله اي دريافت نكرد. نتايج: نتايج نشان داد كه هر دو مداخله در مقايسه با گروه كنترل اثربخشي معناداري بر مولفه هاي تنظيم هيجان دارند (0.01 P). همچنين نتايج نشان داد كه درمان متمركز بر هيجان در مقايسه با درمان شناختي مبتني بر ذهن آگاهي، ميانگين مؤلفه هاي عدم پذيرش پاسخ هاي هيجاني، دشواري در كنترل تكانه، فقدان آگاهي هيجاني و دسترسي محدود به راهبردهاي تنظيم هيجاني را به صورت معنادار بيشتر كاهش داده است. نتيجه: نتايج حاكي از اثربخشي رقابتي درمان متمركز بر هيجان در مقايسه با درمان شناختي مبتني بر ذهن آگاهي بر تنظيم هيجان دارد.