بررسي تأثير بلندي و تيزي صدا بر عملكرد شناختي دانشجويان پسر دانشگاه علوم پزشكي تهران

مقدمه: صدا مي‌تواند بر برخي از جنبه‌هاي سلامتي انسان از جمله عملكرد شناختي تأثير بگذارد. علاوه بر تراز فشار صوت و مدت‌زمان مواجهه، ويژگي‌هاي سايكوآكوستيك صدا نيز ممكن است باعث اثرات مخرب بر انسان شود. تعداد مطالعات اندكي درباره تأثيرات ويژگي‌هاي كيفي صدا بر عملكرد شناختي وجود دارد. در اين مطالعه، هدف پيدا كردن ميزان بلندي و تيزي صدايي بود كه بيشترين تأثير مخرب را بر عملكرد شناختي افراد داشته باشد. روش كار: اين مطالعه مقطعي بر روي 10 دانشجوي پسر از دانشگاه علوم پزشكي تهران انجام شد. صداها در دو كانال توليد شدند كه كانال چپ صداي صورتي را به‌عنوان صداي پس‌زمينه توليد كرد. بلندي و تيزي صداي صورتي به ترتيب 7/ 19 سون و 2/49 آكوم مي‌باشد. كانال راست صداهايي با سطوح بلندي و تيزي متفاوت توليد كرد كه محدوده بلندي صداها 9/67-8/87 سون و محدودۀ تيزي صداها 6/4-1/07 آكوم مي‌باشد. درنهايت، ده صدا با بلندي و تيزي‌هاي مختلف استفاده شد. دانشجويان تست MPST را جهت سنجش زمان واكنش و ميزان دقت در مواجهه با ده نوع صداي مختلف و حالت سكوت انجام دادند. زمان واكنش و نسبت دقت پس از پنج دقيقه مواجهه با صدا اندازه‌گيري شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخۀ 22 آناليز شدند. 0/05 P به‌عنوان سطح معنادار در نظر گرفته شد. يافته ها: زمان واكنش و ميزان دقت با افزايش سطح تيزي صدا افزايش يافت. اگرچه، تغيير در سطوح بلندي و تيزي تأثير معناداري بر سرعت و دقت دانشجويان ندارد. سرعت عملكرد در مواجهه با صداي شمارۀ 3 با بيشترين بلندي (67/9 = L , 1/07=SH) در مقايسه با حالت سكوت بهبود يافت (0/05=pvalue). ميانگين ميزان دقت نيز در مواجهه با صداي شمارۀ 9 در مقايسه با حالت سكوت كاهش يافت (0/04=pvalue).نتيجه گيري: صداهاي با بلندي و تيزي‌هاي مختلف، اثر معناداري بر پارامترهاي عملكرد شناختي نداشتند. اگرچه، ميزان دقت و سرعت واكنش به ترتيب در مواجهه با صداي 9 با بيشترين بلندي و صداي 3 با بيشترين تيزي در مقايسه با حالت سكوت كاهش يافتند.