فرسودگي شغلي و سلامت روان در كاركنان پشتيباني بيمارستان‌هاي عمومي، تخصصي و فوق تخصصي صنعت نفت

مقدمه: فرسودگي شغلي نوعي از فرسودگي رواني است كه با فشارهاي رواني يا استرس‌هاي مربوط به شغل و محيط كار توأم گشته و مي‌تواند سلامت عمومي فرد را تحت تأثير قرار دهد كه بيشتر در شغل‌هايي كه مرتبط با خدمات بهداشتي و اجتماعي است به وجود مي‌آيد. با توجه به مشكلات ويژه كاركنان بيمارستان‌ها به دليل حساسيت بالاي كاري، مطالعه حاضر به‌منظور شناسايي رابطه بين فرسودگي شغلي و سلامت روان در بين كاركنان پشتيباني بيمارستان‌هاي عمومي، تخصصي و فوق تخصصي صنعت نفت كشور انجام شد.روش كار: مطالعه حاضر توصيفي-تحليلي از نوع همبستگي بود. 251 نفر از كاركنان پشتيباني بيمارستان‌هاي شركت نفت در شهرهاي آبادان، اهواز، ماهشهر و تهران به‌صورت تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند. ابزار مورداستفاده شامل چك‌ليست دموگرافيك، پرسشنامه سلامت عمومي گلدبرگ و پرسشنامه فرسودگي شغلي مسلش بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري همبستگي اسپيرمن، U منويتني و H كروسكالواليس در سطح 0.05 مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. يافته ها: يافته‌ها نشان داد كه 5.45 درصد از مشاركت‌كنندگان در رده سني 30-40 سال قرار داشتند و 5.49 درصد مشاركت‌كنندگان زن بودند. ميانگين و انحراف معيار استاندارد سلامت روان و فرسودگي شغلي كاركنان پشتيباني مراكز درماني صنعت نفت به ترتيب 405.0 ±12.2 و 634.0 ±4.28 بود. بين فرسودگي شغلي با سلامت روان و سلامت روان با خستگي هيجاني و مسخ شخصيت و كفايت شخصي در كاركنان پشتيباني در بيمارستان‌هاي عمومي، تخصصي و فوق تخصصي صنعت نفت كشور رابطه معكوس و معناداري وجود دارد.نتيجه گيري: بر اساس يافته‌هاي مطالعه، فرسودگي شغلي، سلامت رواني را تحت تأثير قرار مي‌دهد. فرسودگي شغل دو گروه جنسيتي مرد و زن را تحت تأثير قرار مي‌دهد. از يافته‌هاي اين مطالعه مي‌توان در برنامه‌ريزي پيشگيري، شناسايي گروه‌هاي در معرض خطر در محيط‌هاي كاري استفاده كرد.