بررسي رابطه‌ بين طردشدگي در محيط كار و عملكرد شغلي با نقش ميانجي سرمايه‌ روان‌شناختي در كاركنان ادارات ورزش و جوانان استان ايلام

هدف از انجام اين پژوهش بررسي رابطه‌ بين طردشدگي در محيط كار و عملكرد شغلي با نقش ميانجي سرمايه‌ روان‌شناختي در كاركنان ادارات ورزش و جوانان استان ايلام بود. روش انجام اين پژوهش بر اساس هدف، كاربردي و بر اساس چگونگي به‌دست آوردن داده‌ها از نوع پژوهش‌هاي توصيفيهمبستگي است. جامعه‌ آماري پژوهش شامل كليّه‌ كاركنان ادارات ورزش و جوانان استان ايلام به تعداد 157 نفر بود كه به‌دليل محدوديت جامعه آماري نمونه به‌صورت تمام‌شمار برابر با جامعه‌ آماري در نظر گرفته شد. براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي استاندارد عملكرد شغلي هرسي و گلداسميت (1981)، طردشدگي در محيط كار فريس و همكاران (2008) و سرمايه‌ روان‌شناختي لوتانز و همكاران (2007) استفاده گرديد. به‌ منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از روش مدل معادلات ساختاري به كمك نرم افزارهاي اس.پي.اس.اس و اسمارت پي.ال.اس استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه طرد شدگي در محيط كار و سرمايه‌ روان‌شناختي بر عملكرد كاركنان تأثير معناداري دارند و نقش ميانجي سرمايه‌ روان‌شناختي نيز مورد تأييد قرار گرفت. بنابراين به‌ منظور افزايش عملكرد و بهره‌وري كاركنان، مديران ادارات ورزش و جوانان استان ايلام بايستي توجه ويژه‌اي به ادراك‌هاي كاركنان از طردشدگي در محيط كار و سرمايه‌ روان‌شناختي داشته باشند و فرصت ايجاد روابط دوستانه در سازمان را براي آنان فراهم آورند.