ارتباط طرح‌واره‌هاي ناسازگار اوليه با اضطراب‌اجتماعي ورزشكاران: نقش ميانجي خودپنداره‌‌بدني

شيوع بالاي اضطراب اجتماعي و تداخل جدي اين اختلال با زندگي شخصي و حرفه اي افراد، شناسايي عوامل مؤثر بر اضطراب اجتماعي مهم است. بنابراين، هدف پژوهش حاضر مطالعه‌ ارتباط طرح‌واره‌هاي ناسازگار اوليه با اضطراب‌اجتماعي ورزشكاران با نقش ميانجي‌گر خودپنداره‌‌بدني بود. بدين منظور با مراجعه به باشگاه هاي ورزشي مختلف، تعداد 280 ورزشكار به صورت داوطلبانه در پژوهش حاضر شركت كردند و پرسش‌نامه‌هاي طرح‌واره‌ يانگ (1998)، اضطراب اجتماعي جرابك (1996) و خودپنداره‌‌بدني مارش (1996) را تكميل نمودند. نتايج تحليل مسير در نرم‌افزار اسمارت پي.ال.اس در سطح معناداري 0.05 نشان داد طرح‌واره‌‌هاي ناسازگار حوزه‌هاي بريدگي و طرد (0.003=P و 3.03=T و 0.34=b)، خودگرداني و عملكرد مختل (0.015=P و 2.43=T و 0.27=b)، محدوديت‌هاي مختل (0.001=P و 3.34=T و 0.42=b)، جهت‌مندي (0.039=P و 2.06=T و 0.25=b) و گوش‌به‌زنگي بيش ‌از حد و بازداري (0.009=P و 2.62=T و 0.29=b) با اضطراب‌اجتماعي ارتباط مثبت و معناداري دارند. به علاوه، طرح‌واره‌‌هاي ناسازگار حوزه‌هاي بريدگي و طرد (0.000=P و 3.71=T و 0.18=b)، خودگرداني و عملكرد مختل برابر (۰0.27=P و 2.22=T و 0.19=b)، و گوش‌به‌زنگي بيش از حد و بازداري (0.035=P و 2.11=T و 0.20=b) با خودپنداره‌‌بدني ارتباط منفي و معناداري دارند. به علاوه، بين طرح‌واره‌‌هاي ناسازگار محدوديت‌هاي مختل برابر (0.536=P و 0.619=T و 0.06=b) و جهت‌مندي (0.392=P و 0.857=T و 0.07=b) با خودپنداره‌‌بدني ارتباط معناداري مشاهده نشد. خودپنداره‌‌بدني بين طرح‌واره‌هاي ناسازگار اوليه و اضطراب‌اجتماعي نقش ميانجي معناداري نداشت (0.05 p). در نهايت، خودپنداره‌‌بدني با اضطراب‌اجتماعي ارتباط منفي و معناداري داشتند (0.046=P و 1.99=T و 0.10=b). به طور كلي، طرح‌واره‌‌ ناسازگار اوليه نقش مهمي در افزايش اضطراب‌اجتماعي و كاهش خودپنداره بازي مي كند، اما خودپنداره بدني نقش قابل توجهي در ارتباط بين طرح‌واره‌هاي نارسازگار اوليه و اضطراب‌اجتماعي بازي نمي‌كنند.