تحليل و تبيين عوامل مؤثر بر ترك خدمت دانشگران صنعت ICT كشور

در ساليان اخير، يكي از نگراني هاي اصلي سازمان هاي دانش بنيان، افزايش تمايل دانشگران به ترك خدمت داوطلبانه مي باشد. اساس اين نگراني در سيال بودن دانش و تخصص دانشگران است كه توسعه و نگهداشت آنها در سازمان را دشوار مي سازد. هدف اصلي اين پژوهش، شناسايي و تحليل عوامل اثرگذار بر ترك خدمت كاركنان دانش محور در صنعت ICT كشور مي باشد. پژوهش حاضر از حيث هدف، كاربردي و ازحيث طرح تحقيق و روش جمع آوري داده ها از نوع تحقيقات توصيفي است كه به روش پيمايشي انجام شده است. جامعه آماري پژوهش را 118 نفر از دانشگران پنج شركت مورد مطالعه تشكيل مي دهند. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه 45 سؤالي است كه در طيف پنج درجه اي ليكرت تنظيم شده است. براي بررسي ميزان پايايي پرسشنامه از ضريب آلفاي كرانباخ استفاده شد كه مقدار 873/. بيانگر پايايي مناسب پرسشنامه است. ضريب روايي پرسشنامه نيز با استفاده از سيگماي شمارشي محاسبه گرديد. داده هاي به دست آمده با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي و نرم افزار SPSSwin22 تحليل شد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه عامل ويژگي هاي شغلي با ميانگين 69.5 درصد داراي بيشترين تأثير در نارضايتي شغلي و به تبع آن ترك خدمت سازمان مي باشد. همچنين عوامل مديريتي با ميانگين 61.9 ، فرهنگ سازماني با ميانگين 54.2، رويه منابع انساني با ميانگين 46.6 ، شوك هاي كاري با ميانگين 36.4 و وسوسه گري مشتريان با ميانگين 34.7 از ديگر عوامل اثرگذار در ايجاد انگيزه ترك خدمت دانشگران در صنعت ICT مي باشند.