بررسي غلظت PM2.5 و PM10 در هواي تسهيلات مديريت پسماند آرادكوه تهران و مناطق مجاور در سال ۱۳۹۹

زمينه و اهداف: مديريت پسماند اگرچه خود از روش‌هاي كاهش اثرات زيست محيطي و بهداشتي فعاليت‌هاي انساني است اما گاهي موجب معضلات محيط زيستي و بهداشتي مي‌شود. بنابراين آگاهي از كيفيت و كميت آلاينده‌هاي منتشره از مديريت پسماند، راهكارهاي اصلاحي آن را موثرتر خواهد كرد. در اين مطالعه غلظت ذرات معلق در هواي مجتمع آرادكوه و محدوده اطراف آن بررسي شده است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي مقطعي، ذرات معلق PM2.5 و PM10 با دستگاه داست آناليزر اندازه‌گيري و نمونه برداري از ۵ نقطه داخل و ۳ نقطه خارج از مجتمع انجام شد. زمان نمونه‌برداري تابستان ۱۳۹۹ و در ۷ روز از دو هفته متوالي بود. ملاحظات اخلاقي در تمام مراحل اجراي مطالعه رعايت شد. يافته‌ها: آزمون آماري بين مقادير ميانگين ذرات معلق PM2.5 در محل‌هاي نمونه‌برداري اختلاف معني‌دار نشان داد (05/0 p). ميانگين ذرات معلق در پردازش بيشتر از بقيه نقاط و به‌ترتيب براي PM2.5 و PM10 برابر ۴۰۵ و ۱۰۴۸µg/m3 بود. ميانگين ذرات PM2.5 در شورآباد و مهدي‌آباد به‌ترتيب 25 و ۳۵µg/m3 بود. ميانگين ذرات معلق در بيشتر موارد از استاندارد هواي پاك ايران تخطي داشته است. نتيجه‌گيري: نتايج نشان دهنده مقادير بالاي ذرات معلق در مجتمع آرادكوه و محدوده اطراف است. باتوجه به نتايج اين مطالعه نمي‌توان منشاءيابي مشخصي براي ذرات قائل بود؛ ولي به‌نظر مي‌رسد علاوه بر عمليات مديريت پسماند، عواملي همچون فعاليت‌هاي ترافيكي، گردوغبار محلي و منابع ناشناخته بر ميزان غلظت ذرات معلق تاثير مي‌گذارد. اقدام محيط زيستي داخل مجتمع و محدوده اطراف آن جهت كاهش آلودگي هوا به‌ويژه ذرات معلق ضروري است.